Alfred Mieczysław Klausal

"Mecenas"

oficer informacyjny

major rezerwy kawalerii (11.11.1942)

Lwów

Jan - Janina Lewicka

Był uczniem kilku szkół lwowskich - między innymi Gimnazjum im. Franciszka Józefa I oraz II Szkoły Realnej. Przerwał naukę w 1908 r., po ukończeniu 6 klasy. W roku 1920 r. ukończył maturalny kurs uzupełniający przy Dowództwie Okręgu Generalnego Lwów. Po otrzymaniu bezterminowego urlopu w Wojsku Polskim studiował w Akademii Handlowej we Lwowie (1921-1922). Student Wydziału Prawa Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie.

W roku 1913 wstąpił do Związku Strzeleckiego, a następnie, wraz z wybuchem I Wojny Światowej, w sierpniu 1914 r. zgłosił się do Legionów Polskich. W 1915 r. jako strzelec walczył w szeregach 6. Pułku Piechoty Legionów, a następnie jako jeździec meldunkowy służył w Komendzie Legionów. W roku 1918 wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Woskowej (POW). Z ramienia POW ukrywał zbiegów i zaopatrywał ich w niezbędne dokumenty. Pełnił również służbę kurierską. Aresztowany przez władze austriackie w Krakowie zbiegł z więziennego transportu. Ponownie aresztowany we Lwowie został osadzony w areszcie wojskowym, w którym przebywał do końca października 1918 r. Podczas wojny polsko-ukraińskiej w listopadzie 1918 r. w randze sierżanta współorganizował jeden z odcinków frontu we Lwowie zwany "Sektorem Bema" pełniąc funkcję oficera gospodarczego sektora. 7 listopada 1918 r., podczas nocnego ataku na koszary Ferdynanda poprowadził wycofujących się pod naporem wroga powstańców do szturmu, który zakończył się zdobyciem stajni i magazynów prowiantowych. Zapasy znalezione w magazynach prowiantowych pozwoliły zaopatrzyć w żywność ludność cywilną Sektora Bema, która w wyniku tygodniowych walk ulicznych stanęła przed widmem głodu. W dalszych walkach z Ukraińcami o Lwów i Małopolskę Wschodnią służył w 1. Pułku Strzelców Lwowskich. W szeregach pułku otrzymał awans na podchorążego. W lutym 1919 r. został przydzielony do Batalionu Szturmowego kpt. Jerzego Schwarzenberg-Czernego, w którym pełnił funkcje dowódcy kompanii sztabowej oraz adiutanta batalionu. Po wcieleniu oddziału szturmowego do 38. Pułku Piechoty pchor. Alfred Klausal przeszedł cały szlak bojowy tego pułku aż do zakończenia działań wojennych. W lipcu 1920 r., podczas krytycznego momentu wojny polsko-bolszewickiej pchor. Alfred Klausal wstąpił w szeregi Małopolskich Oddziałów Armii Ochotniczej. Został przydzielony do Dywizjonu Karabinów Maszynowych Jazdy, wchodzącego w skład słynnego Detachement rtm. Abrahama, a następnie 1. Brygady Jazdy. Służąc w dywizjonie - jako dowódca plutonu i zastępca dowódcy szwadronu - odznaczył się bohaterstwem w ciężkich walkach pod Chodaczkowem Wielkim. Dowodząc jednym z gniazd karabinów maszynowych, prowadził ogień osłonowy, aż do otoczenia jego placówki przez bolszewików. Następnie przebił się wraz ze swoimi żołnierzami przez linię wroga. We wrześniu 1920 r. ponownie odznaczył się inicjatywą i odwagą, tym razem broniąc grobli i mostu na przedmieściach Chodorowa. Bohaterska obrona tego przyczółka powstrzymała kawalerię bolszewicką przed wtargnięciem do miasta. W szeregach Dywizjonu KM Jazdy wziął również udział w słynnej bitwie pod Zasławiem. Był wysoko ceniony zarówno przez swoich dowódców jak i podwładnych. W trakcie działań wojennych Alfred Klausal został awansowany na podporucznika. W listopadzie 1920 r. dostąpił zaszczytu reprezentowania swego oddziału na ceremonii wręczenia buławy marszałkowskiej Naczelnemu Wodzowi - Józefowi Piłsudskiemu. Za bohaterstwo okazane w wojnie polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej Alfred Klausal został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy oraz dwukrotnie Krzyżem Walecznych. W 1921 r. w stopniu podporucznika brał udział w III Powstaniu Śląskim. Początkowo we Lwowie werbował weteranów wojny polsko-bolszewickiej w szeregi powstańcze. Działając w porozumieniu ze Związkiem Strzeleckim był inicjatorem zbiórki materiałów potrzebnych do wyekwipowania powstańców. Z ramienia Oddziału II (wywiad) Dowództwa Okręgu Korpusu (DOK) VI Lwów współorganizował również nielegalny przerzut ochotników na teren Śląska. Po otrzymaniu kompletu fałszywych dokumentów, zorganizował przemyt broni - w tym znacznej ilości kaemów - dla sił powstańczych. W maju 1921 r. wraz z transportem broni dotarł na Śląsk i włączył się w pracę Naczelnej Komendy Wojsk Powstańczych. W lipcu 1921 r. został wyznaczony na zastępcę Szefa Ekspozytury Związku Przyjaciół Górnego Śląska w Sosnowcu. Za swój wkład w walkę w III Powstaniu Śląskim został odznaczony Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi - nadawanym powstańcom szczególnie zasłużonym na polu walki. W niepodległej Polsce Alfred Klausal kontynuował karierę zawodowego oficera Wojska Polskiego. We wrześniu 1922 r. w stopniu porucznika został przydzielony do 22. Pułku Ułanów. W szeregach pułku w Dywizjonie Pogotowia - objął dowództwo nad plutonem ułanów, z którym brał udział w zwalczaniu band dywersyjnych i rabunkowych na pograniczu polsko-sowieckim. Od 1926 r. służył w sztabie 4. Dywizji Kawalerii, a następnie w 26. Pułku Ułanów. W 1928 r. otrzymał awans do stopnia rotmistrza. W 1934 r., po przeniesieniu do rezerwy, objął stanowisko zastępcy dyrektora Izby Skarbowej w Brześciu nad Bugiem.

We wrześniu 1939 r. rtm. Alfred Klausal został przydzielony do sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu VIII Toruń

W grudniu 1939 r. przybył do Warszawy, gdzie włączył się w pracę konspiracyjną Komendy Obrońców Polski (KOP). W maju 1940 r. przeszedł do Związku Walki Zbrojnej (ZWZ). W 1941 roku został Szefem kontrwywiadu Oddziału II Komendy Okręgu Warszawa-Miasto ZWZ. Na początku roku 1942 został Szefem kontrwywiadu Oddziału II Komendy Obszaru Warszawskiego Armii Krajowej. W listopadzie 1942 r. został awansowany do stopnia majora. Funkcję Szefa II K-dy Obszaru pełnił do czerwca 1944 r. kiedy to w niewyjaśnionych okolicznościach został zwolniony z szeregów Armii Krajowej.

"Baron", "Mecenas"

Włodzimierz Kozłowski

Armia Krajowa - zgrupowanie "Chrobry II" - oficer informacyjny (7-26.08.1944). Od 30.08.1944 był szefem Wydziału II w sztabie Komendy I Obwodu "Radwan" (Śródmieście) Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej.

Śródmieście Północ

28. Dywizja Piechoty AK im. Macieja Rataja - sztab

Krzyż Virtuti Militari V klasy, Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi (za udział w III Powstaniu Śląskim)

Niewola niemiecka - jeniec Stalagu X-B Sandbostel następnie Oflagu VII-A Murnau (wyzwolony 29.04.1945 r. przez wojska amerykańskie).

224773

Po wyzwoleniu z niewoli niemieckiej został przydzielony do 7. Dywizji Piechoty II Korpusu Polskiego we Włoszech.

Zmarł w Jerozolimie. Pochowany na brytyjskim cmentarzu wojennym w Ramlech. Okoliczności śmierci majora opisuje telegram Dowództwa Rejonu Terytorialnego Palestyny: "Dnia 15.05.1946 r. zmarł w 16. Angielskim Szpitalu w Jerozolimie Major na długoterminowym urlopie Klausal Alfred, który dnia 09.05.1946 r. zażył trucizny w zamiarze samobójstwa. Powód pozbawienia się życia nieznany. Dochodzenie prowadzi żandarmeria."

MPW - baza uczestników PW, archiwum rodzinne Oskara Borzęckiego http://alfredklausal.pl/