Data urodzenia:
1920-12-12
Stopień:
kapral podchorąży
Numer legitymacji AK:
160 bryg.
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Alfred - Stefania
Wykształcenie:
W latach 1927-1935 uczył się w Prywatnym Gimnazjum Towarzystwa Szkoły Mazowieckiej w Warszawie, maturę uzyskał w 1935 r. Zaliczył trzy stopnie Przysposobienia Wojskowego, zdobywając Brązową Odznakę Strzelecką
Udział w wojnie obronnej 1939:
8 września 1939 r. ochotniczo wstąpił w szeregi Wojska Polskiego, tego dnia zaprzysiężony jako strzelec z cenzusem, Otrzymał przydział do 30. pułku piechoty Strzelców Kaniowskich - IV batalion - 3. kompania. Uczestnik obrony stolicy: Warszawa Żolibórz, osiedla: Wawrzyszew, Buraków, Słodowiec. Zdemobilizowany 28.09.1939 r. - do cywila powrócił z pistoletem Browning FN kal. 7,65 mm.
Pseudonimy:
"Łuższczyc", "Olesiński"
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 13.11.1939 r. w Służbie Zwycięstwa Polski, zaprzysiężony 2.01.1940 r. Przeszedł szkolenie wojskowe, uczestniczył w akcji zbierania i zabezpieczania broni i amunicji, rozpoznaniu obiektów wroga, sporządzaniu szkiców sytuacyjnych i kolportażu prasy podziemnej. W latach 1942-1943 odbył kurs podchorążych rezerwy piechoty ukończony w stopniu kaprala podchorążego. Przydział w lipcu 1944 r. - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 1. Rejon - przydział nieznany.
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Kuba"-"Sosna", następnie zgrupowanie "Róg" - Brygada Dyspozycyjno-Zmotoryzowana NSZ "Koło".
Szlak bojowy:
Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ (szpital) - Powiśle (szpital).
Odniesione rany:
Ciężko ranny 18.08.1944 r. - bliski wybuch ciężkiego pocisku rakietowego niszczy mu prawy bębenek ucha, uszkadza kostki słuchowe (ucho wewnętrzne prawe), błędnik, nerw słuchowy prawy oraz bębenek lewy. Utrata słuchu: ucho prawe 80%, ucho lewe 30%, zaburzenia w utrzymaniu równowagi ciała i wstrząs mózgu z możliwymi uszkodzeniami (stałe bóle głowy). Powyższe rany wyeliminowały go z dalszych walk - zdemobilizowany. Po ewakuacji kanałami do Śródmieścia przechodzi na Powiśle, przebywa na ul. Okólnik. W czasie gaszenia pożaru "Ossolineum” doznaje pogłębienia kontuzji głowy przez padającą cegłę. Z Powiśla przechodzi do Śródmieścia Południe, przy ul. Koszykowej róg Mokotowskiej przebywa wraz z ojcem, bratem i bratową w mieszkaniu p. Bollman.
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną 6.10.1944 r. Z obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121) udaje mu się wyjść za łapówkę. W połowie miesiąca dociera do swojej ciotki Leokadii Bochniak w Grójcu, w którym przebywa do lutego (marca) 1945 r. W tym czasie dla lokalnych oddziałów AK, przy pomocy brata Józefa, sporządza plany 20 km niemieckich umocnień przeciwczołgowych. W marcu wyjeżdża do ojca, do Krakowa.
Losy po wojnie:
Od 1945 r. mieszka i pracuje we Wrocławiu.
