Data urodzenia:
1886-10-20
Funkcja:
lekarz, komendant szpitala
Imiona rodziców:
Stanisław - Leontyna z domu Kraszewska
Wykształcenie:
Po ukończeniu gimnazjum w Twerze studiował na wydziale filologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza, a potem na wydziałach medycznych uniwersytetów we Fryburgu, Monachium, Berlinie i Heidelbergu. W Heidelbergu otrzymał tytuł doktora medycyny na podstawie dysertacji "Ueber eigenartige mesenchymale Hämatome in Leber und Milz neben multiplen Angiomen der Haut bei einem Säugling". Dyplom nostryfikował w Moskwie w 1914 roku. W latach 1910–1912 pracował u Emila Abderhaldena w Berlinie, w latach 1911–1913 u Franza Nissla w Heidelbergu. W latach 1923–1930 był adiunktem w Katedrze i Klinice Neurologicznej Uniwersytetu Wileńskiego. W 1929 habilitował się na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie rozprawy "Znaczenie badania układu roślinnego w rozpoznawaniu niektórych schorzeń ośrodkowego systemu nerwowego i psychoz". W latach 1932-1939 był docentem psychiatrii na Uniwersytecie Warszawskim.
Praca przed wojną :
W latach 1919–1921 pracował jako lekarz w Szpitalu Jana Bożego w Warszawie. Od 1930 do 1934 był dyrektorem szpitala psychiatrycznego w Kochanówce pod Łodzią.
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Grupa "Północ" - organizator i komendant szpitala św. Jana Bożego przy ul. Bonifraterskiej 12, a następnie komendant Centralnego Powstańczego Szpitala Chirurgicznego nr 1 przy ul. Długiej 7 (Pałac Raczyńskich). Po przejściu kanałami do Śródmieścia wraz z dr. Bronisławem Strońskim pracował w szpitalu mieszczącym się w ambasadzie japońskiej przy ul. Pierackiego oraz w szpitalu Św. Rocha, który był już w rękach Niemców. Ze szpitala Św. Rocha trafił do Szpitala Wolskiego.
Szlak bojowy:
Stare Miasto - kanały - Śródmieście
Losy po Powstaniu:
Wyjechał z Warszawy z rannymi
Rodzeństwo biorące udział w Powstaniu Warszawskim:
Jego siostra,
Jadwiga Falkowska, ps. „Jaga”, „Ludwika”, „Zdzisława” (1889-1944) była instruktorką harcerską i jedną z założycielek polskiego harcerstwa dziewcząt. W latach 1942-1944 była zastępczynią Marii Wittekówny ps. "Mira", komendantki WSK. Zginęła podczas Powstania Warszawskiego w egzekucji w al. Niepodległości 223 róg Filtrowej, zamordowana przez żołnierzy brygady RONA (SS-Sturmbrigade „RONA”).
Miejsce śmierci :
Warszawa
Odznaczenia:
Wnioskowany 29.08.1944 r. przez szefa sanitariatu Grupy „Północ” do odznaczenia Krzyżem Walecznych.
Miejsce pochówku:
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), w grobie rodzinnym - kwatera 183, rząd 1, grób 1.
Informacje dodatkowe:
Od 1913 roku żonaty z Kazimierą Kobylińską (1887–1934). Mieli córkę Zofię (1915–1993), okulistkę
Źródła:
MPW-baza uczestników PW. fot. Szpitale Polowe 1944/psych.waw.pl
Publikacje :
R. Bielecki, Żołnierze Powstania Warszawskiego: dokumenty z Archiwum Polskiego Czerwonego Krzyża, Tom 2. Warszawa: Neriton, 1995, artykuł: A. Falkowski, "Szpital św. Jana Bożego w latach 1939–1944". Rocznik Psychiatryczny 37 (1), s. 67–74, 1949;
Zapisy terroru - zeznanie dr. Adolfa Falkowskiego złożone przed Okręgową Komisją Badania Zbrodni Niemieckich, Warszawa, 7 listopada 1947 r
