Miejsce urodzenia
Warszawa
Imiona rodziców
Karol, Eugenia
Nazwisko rodowe matki (z domu)
-
Adres / ostatnie miejsce zamieszkania
Krakowskie Przedmieście 4/18, Warszawa
Wykształcenie, zawód, miejsce pracy, nauki
-
Źródło
Kartoteka Ogólna Krajowego Biura Informacji i Poszukiwań PCK; L. Niżyński, Batalion Miotła, Warszawa 1992, s. 43, 46-48, 53-56, 399
Informacje dodatkowe (okoliczności śmierci, zaginięcia)
W konspiracji należał do oddziału „Niedźwiedzi” [d-ca Leszek Niżyński „Niemy”] z Konfederacji Narodu od marca 1944 r. wchodzącego w skład batalionu AK „Miotła”, nosił pseudonim „Stachiewicz”. 17 czerwca 1944 r. po zajęciach szkoleniowych z zakresu użytkowania i konserwacji broni krótkiej i granatów, niosąc broń z powrotem do magazynu wraz z „Orszą” [Mieczysław Plewczyński] i „Mirkiem Czarnym” [Mirosław Szonert] zostali zaatakowani przez żandarmerię niemiecką niedaleko rogu ul. Żelaznej i Al. Jerozolimskich. W trakcie potyczki zginął „Orsza” i „Mirek Czarny”, a ciężko rannego „Stachiewicza” odwieziono do szpitala więziennego na Pawiaku. W końcu lipca 1944 r. został wypuszczony ze szpitala więziennego, ale był w ciężkim stanie, zmarł w trakcie Powstania Warszawskiego [W publikacji ”Batalion Miotła” L. Niżyński podaje, że zmarł 2 (s. 78) lub 3 (s. 399) sierpnia 1944 r. Opiekowała się nim do końca pani Janina Plewczyńska matka zabitego „Orszy”.] Według siostry Barbary, które poszukiwała go poprzez PCK we wrześniu 1946 r. i 1947 r. po wypuszczeniu z Pawiaka 31 lipca 1944 r. przebywał na leczeniu w Szpitalu Maltańskim na Senatorskiej 36/42.
