Data urodzenia:
1901-03-12
Miejsce urodzenia:
Kolbuszowa
Imiona rodziców:
Józef - Józefa z domu Markuszewicz
Nazwisko panieńskie:
Rechul
Wykształcenie i praca do 1944 r.:
Ukończyła szkołę powszechną, naukę kontynuowała w gimnazjach w Krakowie i Mielcu, gdzie uzyskała maturę. Uczęszczała następnie na Państwowe Kursy Nauczycielskie, prowadzone w Krakowie przez Henryka Rowida; (zwane przez nią Pedagogium Rowida). W 1925 r. wyróżniona za wyniki w pracy przeniosła się wraz z mężem Stanisławem Bytnarem (również nauczycielem) i 4-letnim synem Janem (w latach okupacji pod ps. "Rudy" dowódca Hufca Południe Szarych Szeregów) do Warszawy, gdzie kontynuowała naukę Jako absolwentka Instytutu Pedagogiki Specjalnej Marii Grzegorzewskiej w 1930 zorganizowała pierwszą Szkołę Specjalną na warszawskiej Pradze.
Pseudonimy:
"Sławska", "Sława", "Sławka"
Udział w konspiracji 1939-1944:
W 1940 została zwolniona przez niemieckie władze okupacyjne ze stanowiska kierowniczki Szkoły Specjalnej, w tym czasie zaangażowała się w tajne nauczanie w ramach TON (Tajna Organizacja Nauczycielska), równocześnie była żołnierzem Okręgu Warszawa-Miasto Związku Walki Zbrojnej działając w łączności konspiracyjnej. W Warszawie mieszkała wraz z rodziną w al. Niepodległości 159. W marcu 1943, podczas jej nieobecności w Warszawie, straciła najbliższych - do obozu koncentracyjnego KL Auschwitz wywieziony został mąż, który zginął w styczniu 1945 roku w czasie ewakuacji obozu; syn, Jan Bytnar ps. "Rudy", aresztowany wraz z ojcem 23 marca i odbity trzy dni później w słynnej akcji pod Arsenałem, zmarł w wyniku obrażeń odniesionych podczas tortur.
Oddział:
Podczas Powstania Warszawskiego pełniła służbę w "Pasiece" - Kwaterze Głównej Szarych Szeregów. Była kierowniczką Harcerskiej Poczty Polowej w Śródmieściu, łączniczką szefa Poczt Polowych Komendy Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej, oraz jako osoba ciesząca się społecznym zaufaniem była członkiem zespołu cenzorskiego Harcerskiej Poczty Polowej.
Dzielnica:
Śródmieście Południe
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec stalagów i obozów: XI B Fallingbostel, Bergen-Belsen, IX C Molsdorf
Losy po wojnie:
Powróciła do Warszawy 15 sierpnia 1945 i zamieszkała w gruzach dawnego domu. Podjęła ponownie pracę w szkole specjalnej nr 6, ale już niebawem została przeniesiona na stanowisko radcy w administracji szkolnej (w Referacie Szkolnictwa Specjalnego). Potem była wizytatorką resortu szkolnictwa ds. szkół dla dzieci przewlekle chorych (sanatoria, domy dziecka). W 1957 stan zdrowia zmusił ją do przejścia na emeryturę Autorytet i przyjaciel harcerstwa, często określana "Matulą Polskich Harcerzy".
Miejsce śmierci:
Warszawa - pochowana 18 sierpnia 1994 r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
