Data urodzenia:
1910-12-02
Imiona rodziców:
Witold - Aleksandra
Wykształcenie i działalność do 1939 r.:
Absolwent Gimnazjum Męskiego Zgromadzenia Kupców m. Łodzi. W 1929 r. rozpoczął studia na Wydziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Warszawskiego (dyplom 1932 r.) Po studiach w Warszawie powrócił do Łodzi i objął kierownictwo rodzinnej apteki przy ul. Piotrkowskiej 127. W latach 1933-1934 odbył służbę wojskową w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie.
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - pułk "Baszta" - batalion "Karpaty" - kompania K-1
Rodzeństwo walczące w Powstaniu:
Jego siostra
Anna walczyła w pułku "Baszta"
Losy po Powstaniu:
Przebywał w szpitalu w Zalesiu. Po wyzdrowieniu dotarł do rodziny mieszkającej w czasie wojny w Głownie koło Łowicza. Do końca stycznia 1945 r. pracował w aptece w Łowiczu. Po wyzwoleniu Łodzi wrócił tam i objął rodzinną aptekę.
Losy po wojnie:
Inwalida wojenny. Do momentu upaństwowienia wszystkich aptek w Polsce w 1951 r. prowadził rodzinną aptekę „W. Danielecki”, a w kolejnych latach był jej kierownikiem. Do 1951 r. pracował także w Naczelnej i Okręgowej Izbie Aptekarskiej. Przewodniczący Sekcji Farmaceutycznej w Zarządzie Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia. Udzielał się czynnie w pracach Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego. Członek ZBoWiD, bezpartyjny. Zmarł 9 grudnia 1974 r. w Łodzi.
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych (1959), Order Virtuti Militari (1967), Medal za Warszawę (1959), Krzyż Armii Krajowej (1969), Warszawski Krzyż Powstańczy (pośmiertnie w 1984).
Miejsce pochówku:
Łódź. Stary Cmentarz przy ul. Ogrodowej.
Informacje dodatkowe:
Jeszcze przed wojną ożenił się z koleżanką ze studiów Tadeą Lewicką . W 1934 r. urodziła im się córka Krystyna, a w 1938 r. syn Andrzej. W sierpniu 1939 r. zmobilizowany w randze podporucznika. Pełnił służbę w jednej z jednostek sanitarnych w Łodzi. Po 17 września ujęty przez Armię Czerwoną. Wraz z dwoma kolegami podczas postoju w Tarnopolu uciekł z transportu sowieckich jeńców.
W listopadzie 1939 r. dotarł do Łodzi. W styczniu 1940 r. wraz z rodziną został wysiedlony do Generalnej Guberni i zamieszkał w Warszawie w rodzinnej kamienicy przy ul. Kruczej 42. Żona ze swoją matką i dziećmi zamieszkała w letnim domu rodzinnym w Głownie. Do 1 sierpnia 1944 Wiesław Danielecki mieszkał i pracował w dwóch aptekach w stolicy, jednocześnie działając w konspiracji w szeregach AK. Podczas Powstania dwukrotnie został ranny: 2 sierpnia na Służewcu (rana postrzałowa głowy) i 18 sierpnia pod Wolicą (7 ran kończyn górnych i dolnych). Pomoc lekarska została udzielona w warunkach polowych, następnie rannego przetransportowano do szpitala powstańczego w Zalesiu, gdzie przebywał do końca października 1944. w związku z tym nie znalazł się w obozie jenieckim. Odznaki: Odznaka Grunwaldzka, Odznaka Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia” (1967)
