Pseudonim:
"Ojciec Tomasz"
Data urodzenia:
1904-11-09
Stopień:
major czasu wojny duszpasterstwa Wojska Polskiego
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Karol - Teresa z domu Fudakowska
Wykształcenie i działalność do 1939 r.:
Absolwent Prywatnego Gimnazjum im. Stefana Batorego w Lublinie (tzw. Szkoły Lubelskiej), gdzie w roku 1922 zdał maturę, a także lubelskiej szkoły muzycznej im. Stanisława Moniuszki. Po maturze podjął studia historyczne i filozoficzne na KUL. Był założycielem, pierwszym skarbnikiem i Filistrem korporacji akademickiej Concordia. W 1923 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Po dwuletnim nowicjacie wznowił studia filozoficzne w Nowym Sączu oraz w Krakowie. Swoją posługę kontynuował w Wilnie, będąc nauczycielem w jezuickim Gimnazjum św. Kazimierza. W tym czasie kontynuował studia w Konserwatorium Muzycznym na wydziale nauczycielskim, złożywszy odpowiednie egzaminy stał się zawodowym nauczycielem muzyki i pedagogiem. Swoją naukową działalność rozwijał w lubelskim Bobolanum studiując tam teologię - uzyskał tytuł licencjata w roku 1936. Święcenia kapłańskie uzyskał w 23 czerwca 1935 r. Po studiach w Lublinie, powrócił do pracy w wileńskim gimnazjum, angażując się zarówno w działalność pedagogiczną, duszpasterską jak i harcerską - w 1937 r. został mianowany harcmistrzem.
Pseudonimy:
"Marek", "Ojciec Tomasz"
Udział w konspiracji 1939-1944:
Od 1940 r. przebywał w Warszawie. Przez dwa lata pełnił funkcję ekonoma w domu zgromadzenia przy ul. Rakowieckiej. W tym czasie zaczął również wspomagać działalność konspiracyjną, zwłaszcza tą, w którą zaangażowani byli harcerze - był wychowawcą drużyn harcerskich, odbierał przyrzeczenia nowych harcerzy. Objął również opieką najuboższe dzieci ówczesnej Warszawy organizując dla nich świetlicę i stołówkę. Jednocześnie prowadził kursy etyki w Szkole Położnych przy ul. Karowej; zaangażowany w niesienie pomocy Żydom.
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Róg" - batalion "Wigry" - batalion "Gustaw" - kapelan
Szlak bojowy:
Stare Miasto.
Losy po Powstaniu:
Po zajęciu Starego Miasta przez oddziały niemieckie nie poszedł do niewoli, przez miesiąc ukrywał się w ruinach ("Robinson warszawski"), po czym wyszedł z Warszawy. Do przejścia frontu pełnił funkcję duszpasterza w podwarszawskich miejscowościach.
Losy po wojnie:
Na początku 1945 r. oddelegowany do Łodzi, gdzie został duszpasterzem akademickim. Pełnił tę funkcję do roku 1950, zapewniając łódzkim studentom nie tylko opiekę duchową, ale często również materialną. Aresztowany przez UB 21 stycznia 1950 r., a następnie skazany na 12 lat więzienia za rzekomą działalność antypaństwową. Z więzienia został zwolniony w 1956 r. Wkrótce podjął pracę w Kaliszu jako opiekun jezuickiego nowicjatu. W latach 1957-1963 był duszpasterzem środowisk akademickich i katolickiej inteligencji w Łodzi i Lublinie. W 1963 r. wysłany do Watykanu do pracy w polskiej sekcji Radia Watykańskiego, której był kierownikiem w latach 1967-1973.
Odznaczenia:
Virtuti Militari V klasy, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie), Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Źródła:
MPW-baza uczestników PW. Fot. z archiwum rodzinnego Stanisława Rostworowskiego, przekaz za pośrednictwem Działu Historycznego MPW
Publikacje :
o. Tomasz Rostworowski, O Bogu i ludziach, Wydawnictwo Rytm, Warszawa 2005, Małgorzata Rutkowska: Za kratami Mokotowa i Wronek, artykuł opublikowany w "Naszym Dzienniku", nr 35 (2748) z dnia 10-11 lutego 2007 r
