Data urodzenia:
1927-05-10
Stopień:
starszy strzelec
Imiona rodziców:
Stanisław - Maria z domu Szeptycka
Udział w konspiracji 1939-1944:
Warszawski Okręg Armii Krajowej - VIII Samodzielny Rejon Okęcie - 7. pułk piechoty "Garłuch" - II batalion
Oddział:
Warszawski Okręg Armii Krajowej - VIII Samodzielny Rejon Okęcie - 7. pułk piechoty "Garłuch" - II batalion
Rodzeństwo walczące w Powstaniu:
W konspirację zaangażowani byli także jego bracia
Andrzej , Ignacy oraz poległy podczas powstania
Aleksander Maria ps. "Oleś"
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Syn Stanisława Kostki Starowieyskiego herbu Biberstein (ur. 1895 - zm. 1941 w KL Dachau) – kapitana rezerwy artylerii Wojska Polskiego, uczestnika wojny polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej 1918-1920, kawalera Orderu Virtuti Militari więźnia obozu koncentracyjnego w Dachau, jednego ze 108 błogosławionych męczenników beatyfikowanych w Warszawie przez papieża Jana Pawła II dn. 13.06.1999 r., których wizerunki znajdują się w Kaplicy Muzeum Powstania Warszawskiego. Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 i wkroczeniu wojsk radzieckich na tereny Lubelszczyzny dwór Starowieyskich został zrabowany przez Sowietów, a ojciec chłopców Stanisław Kostka Starowieyski i jego brat Marian zostali aresztowani. Początkowo osadzeni w areszcie oswobodzili się uciekając podczas transportu do Tomaszowa Lubelskiego. Po wycofaniu się Sowietów za linię Bugu S. Starowieyski (ojciec) powrócił pod koniec września 1939 do swojego majątku. Podczas okupacji niemieckiej działał charytatywnie i wspierał Kurię Diecezjalną w Lublinie. 19 czerwca 1940 został aresztowany przez gestapo i uwięziony w rotundzie zamojskiej, a następnie na Zamku w Lublinie. Ostatecznie wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. We wrześniu 1940 został przetransportowany do obozu w Dachau, gdzie trafił do bloku 23. Wśród współwięźniów prowadził działalność apostolską oraz udzielał im pomocy. Jako działacz katolicki i przedstawiciel ziemiaństwa był surowiej traktowany przez Niemców. Jego stan zdrowia ulegał pogorszeniu. Pobity przez funkcjonariuszy obozowych, zmarł w nocy z Wielkiej Soboty na Niedzielę Wielkanocną 13 kwietnia 1941.
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, archiwum rodzinne p. Andrzeja Starowieyskiego. Stanisław Starowieyski wymieniany jest w relacji Tadeusza Andrzeja Sułowskiego ps. „Tadek” dla Archiwum Historii Mówionej.
