Data urodzenia:
1891-11-30
Pozycja na murze pamięci:
Kolumna: 86 Miejsce: 1
Miejsce urodzenia:
Sieraków nad Wartą pow. Międzychód.
Imiona rodziców:
Adolf - Katarzyna
Wykształcenie:
Od 1902 uczęszczał do szkół średnich w Poznaniu, gdzie w Gimnazjum Marii Magdaleny otrzymał świadectwo dojrzałości. W latach 1912-1914 studiował medycynęw Lipsku.
Przebieg służby wojskowej i praca lekarska:
W okresie studiów należał do tajnej organizacji młodzieży akademickiej "Grupa Narodowa". Pod kierownictwem b. instruktora wyszkolenia wojskowego, następnie płk. Leona Strehla, szefa sanitarnego DOK VIII w Poznaniu, odbywał ćwiczenia bojowe. Udzielał lekcji języka polskiego i historii Polakom w Lipsku. Od 28 VIII 1914 do 12 I 1915 służył w I puł pruskich. Pozostał w wojsku niemieckim do końca wojny, był na froncie zachodnim. W październiku 1918 nie powrócił po urlopie do swej jednostki frontowej. Wstąpił do POW i 17 XI 1918 przystąpił do Powstania Wielkopolskiego. Początkowo był jedynym lekarzem wojskowym. Pod ogniem niemieckich karabinów maszynowych, strzelających z balkonu I piętra kawiarni "Esplanade", udzielał pierwszej pomocy lek. sześciu rannym powstańcom, wśród nich był Franciszek Ratajczak. Doktor Jawiński otrzymał przydział do szpitala fortecznego nr 18 w Poznaniu. Od 16 III 1919 do 5 IV 1920 był na froncie w składzie III baonu 3 ps Wielkopolskich. Przez 3 miesiące kontynuował studia na UL. Od 5 VII 1920 do 29 IX 1920 (nadal na froncie) był w Szpitalu Polowym nr 702, następnie w 58 pp. Na froncie pozostawał do 15 III 1921. Następnie otrzymał kolejno przydziały do Kompanii Zapasowej San. Nr 7 (do 15 III 1921), do 14 pac (do 20 V 1921), do Okręg. Szpit. w Ostrowie Wielkopolskim (do 28 VI 1921), do Obozu Górnoślązaków w Jarocinie (do 27 VII 1921), do 14 dac (do 14 XII 1921). Od 15 XII 1921 do 1 VII 1925 kontynuował studia lekarskie na UP. 31 III 1927 uzyskał dyplom dra w.n.l. Prawo praktyki lekarskiej nr 790 otrzymał w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu (19 I 1928). Od lipca 1925 miał kolejno przydział do 17 pap, do Szpit. Rej. w Gnieźnie i do 7 Szpit. Okręg, w Poznaniu (do 25 IV 1927). Po dyplomie został skierowany do 55 pp, a 18 X 1927 przeniesiony do 69 pp. Był lekarzem więziennym w Gnieźnie i we Wrześni, gdzie był również kierownikiem Poradni Przeciwgruźliczej i Przeciwjagliczej oraz kierownikiem Ośrodka Zdrowia. W 1931 awansował do stopnia majora. W jego opinii z 1927 wpisano: Charakter stały, wyrobiony, wysokie poczucie honoru i godności własnej. Obowiązkowy, pilny i szczery. Lojalny, zdyscyplinowany i taktowny. Bardzo dbały o żołnierzy. Fizycznie bardzo dobrze rozwinięty, wytrzymały. Bardzo inteligentny i sprytny. Bardzo dobry organizator Bardzo dobrze kieruje podwładnymi. Bardzo duża inicjatywa, energiczny, stanowczy i pewny siebie. Wychowawca i wykładowca bardzo dobry. Od 1936 wykazywany jako lekarz ogólny we Wrześni.
Praca w okresie okupacji niemieckiej:
Z dniem 29 IX 1939 podjął pracę na I Oddziale Chirurgicznym Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie. 14 IV 1940 otrzymał od Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej pomoc na osiedlenie się i praktykę w Warszawie. Został kierownikiem Izby Przyjęć Szpitala Ujazdowskiego. 13 IX 1940 wypełnił ankietę Izby Lekarskiej. W marcu 1944 był lekarzem fabrycznym i lekarzem zaufania w Zakładach Philipsa przy ul. Karolkowej 32/44.
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Rakowiecka 5
Oddział:
Uczestnik Powstania Warszawskiego - brak informacji na temat przydziału
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe
Miejsce śmierci:
ul. Jaworzyńska 11. Według innej wersji poległ na ul. Polnej 36 w nieznanych okolicznościach, pochowany został we wspólnej mogile.
Miejsce pochówku:
Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Odznaczenia:
Odznaczony Krzyżem Walecznych (nr 3379/V), Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921 (nr 17/ /28), Medalem Dziesięciolecia Odrodzenia Polski (nr 22/28) oraz brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (nr 99/38).
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Archiwum Państwowe m. st. Warszawy - listy ekshumowanych.
Publikacje:
Gliński Jan Bohdan, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 3, Wrocław, 2003
Informacje dodatkowe:
Wojskowy, powstaniec wielkopolski, wyznania rzymsko-katolickiego. Był synem listonosza. Znał języki niemiecki, francuski i łacinę. od 1928 roku żonaty z Ewą Marią Bracką, ur. 12 VIII 1899. Nie mieli dzieci.
