Data urodzenia:
1915-09-28
Miejsce urodzenia:
Petersburg - Rosja
Imiona rodziców:
Stanisław - Małgorzata z domu Rodziewicz
Wykształcenie:
Uczennica Prywatnego Gimnazjum dla Dziewcząt Jadwigi Kowalczykówny i Jadwigi Jawurkówny przy ulicy Wiejskiej 5, które ukończyła uzyskując maturę w 1934 roku. W tymże roku wstąpiła na Wydział Ogrodniczy warszawskiej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Podczas okupacji kontynuowała konspiracyjne studia. Obroniła pracę magisterską pt. "Płynny owoc produkowany w Polsce i jego ocena mikrobiologiczna i chemiczna ze szczególnym uwzględnieniem witaminy C" uzyskując tytuł magistra inżyniera w 1940 roku - potwierdzony dyplomem w 1946 roku.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Zaangażowana początkowo przy kolportażu prasy podziemnej pod pseudonimem "Elżbieta". W 1941 roku zostaje łączniczką kursów szkolenia sabotażowo-dywersyjnego przy Komendzie Głównej Związku Walki Zbrojnej (później AK).
Oddział:
Kedyw Komendy Głównej Armii Krajowej - zgrupowanie "Radosław" - sztab.
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto do 2.09.1944 r.
Odniesione rany:
Ranna w sierpniu 1944 r. podczas walk na Starym Mieście. Trafia do szpitala polowego przy ul. Miodowej 23, w którym pozostała aby opiekować się rannymi. Nie skorzystała z możliwości wyjścia kanałami ze Starego Miasta podczas ewakuacji szpitala. Tam też 1.09.1944 zostaje powtórnie ranna zawalonym przez bombę stropem, tracąc lewą stopę. W tym samym bombardowaniu ucierpiała jej koleżanka - również łączniczka
"Rysia" - Maria Penno-Lutostańska, która straciła prawą stopę.
Rodzeństwo walczące w Powstaniu Warszawskim:
Jej brat
Kazimierz walczył na Sielcach. Po wyjściu z Warszawy został ujęty przez Niemców i zamordowany 18.08.1944 r.
Losy po Powstaniu:
Po upadku Starego Miasta ewakuowana w grupie ciężko rannych do Pruszkowa (Dulag-121) skąd trafiła do Opoczna (majątek "Zameczek"), a następnie do Krakowa.
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Virtuti Militari V klasy, Krzyż Armii Krajowej.
Losy po wojnie:
Po ukończonej wojnie Julia Doktorowicz-Hrebnicka kieruje swe zainteresowania zawodowe w nieco inną stronę. Osłuchana z problemami geologii podejmuje pracę w Państwowym Instytucie Geologicznym, gdzie podejmuje badania z dziedziny palinologii. Prowadzi pionierską pracę w dziedzinie badań palinologicznych trzeciorzędu kierując Pracownią Analizy Sporowo-Pyłkowej, kształcąc jednocześnie młodą kadrę pracowników. Już w 1952 roku ukazują się jej artykuły z tej dziedziny, a 2 lata później - pierwsze w Polsce większe opracowanie kompleksów sporowo-pyłkowych z obszaru łuku mużakowskiego. Dalsze badania dotyczą plioceńskich osadów z rejonu warszawskiego i olsztyńskiego, następnie mioceńskich pokładów węgla z rejonu bydgoskiego i poznańskiego. Z rejonu Rogóźna przeprowadza szczegółowe badania palinologiczne, przedstawiając syntetyczne ujęcie stratygrafii, opartej na kompleksach sporowo-pyłkowych dla paleogeńskich i neogeńskich węgli brunatnych. Publikacja ta należała wtedy do najpoważniejszych prac europejskich z tej dziedziny. Poza tym Julia Hrebnicka wyróżniła nowe formy spor i pyłku, których nazwy związane są na stałe z jej nazwiskiem. W 1954 roku wyszła za mąż za absolwenta Wydziału Ogrodniczego SGGW Aleksandra Rejmana, późniejszego profesora, dziekana i prorektora SGGW. W 1956 roku, gdy urodził się syn Andrzej - Julia Rejmanowa przerwała pracę w Instytucie Geologicznym, pozostawiając po sobie pamięć nie tylko zasłużonego palinologa, ale i człowieka odnoszącego się do wszystkich z serdecznością i życzliwością. W latach 1964-1969 współpracowała z prof. Haliną Czeczottową (Muzeum Ziemi) badając próbki węgla z Turoszowa. Długotrwała choroba uniemożliwia ukończenie tej pracy. Wg prof. Czeczottowej - "...Była jednym z najwybitniejszych palinologów nie tylko w Polsce, ale i za granicą.... Odznaczała się przy tym niezwykle łagodnym charakterem, wyrozumiałością, oraz entuzjazmem w pracy..." (na podstawie archiwów rodzinnych, oraz J.Ranieckiej-Bobrowskiej - "Wspomnienie o Julii Doktorowicz-Hrebnickiej-Rejmanowej” - Przegląd Geologiczny nr 11 z 1972 roku)
Informacje dodatkowe:
Ojcem Julii był Stanisław Doktorowicz-Hrebnicki, ceniony geolog, absolwent Instytutu Górniczego w Piotrogrodzie, a matką Małgorzata Doktorowicz-Hrebnicka z domu Rodziewicz. Stanisław Hrebnicki rozpoczął jeszcze przed rewolucją 1917 r. badania geologiczne na Zakaukaziu i w Mandżurii. W 1918 roku urodził się brat Julii - Waweczek, a w 1920 roku siostra Halusia - oboje dzieci nie dożyły powrotu do Ojczyzny. W roku 1922 Hrebniccy przyjechali do Polski osiedlając się na stałe w Warszawie, gdzie Stanisław Doktorowicz-Hrebnicki otrzymał propozycję pracy w organizującym się przy ulicy Rakowieckiej Państwowym Instytucie Geologicznym. W 1922 roku urodził się Kazimierz - brat Julii.
Miejsce śmierci:
Warszawa.
