Data urodzenia:
1912-10-03
Miejsce urodzenia:
Ryga (Łotwa)
Imiona rodziców :
Ignacy - Emilia Paulina z domu Schroetter [Schröter]
Wykształcenie:
Absolwentka Prywatnej Żeńskiej Szkoły im. Cecyli Plater-Zyberkówny w Warszawie (świadectwo dojrzałości otrzymała w 1928 roku). Po maturze rozpoczęła studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego im. Józefa Piłsudskiego. Dwa lata później, w 1930 roku podjęła studia w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie. W tym czasie zdobyła mistrzostwo Polski w lekkoatletyce w biegach krótkich i skoku wzwyż, była też w polskiej reprezentacji na olimpiadzie. W 1932 roku rozpoczęła studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Dyplom lekarza uzyskała w marcu 1939 roku.
Działalność do 1939 roku - kariera sportowa:
Zawodniczka AZS Warszawa, 6-krotna rekordzistka Polski w sztafetach i 4-krotna mistrzyni Polski (bieg na 60 metrów, bieg na 100 metrów, sztafeta 4 × 200 metrów, skok wzwyż – wszystkie tytuły mistrzowskie zdobyła w 1931). Laureatka plebiscytu Przeglądu Sportowego w 1931 (6. miejsce).
Praca w okresie okupacji niemieckiej:
W latach 1939-1944 pracowała jako wolontariuszka u profesora Adama Czyżewicza w Klinice Ginekologiczno - Położniczej UW w Szpitalu im. Dzieciątka Jezus w Warszawie.
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Lwowska 13
Miejsce koncentracji na godzinę "W":
Szpital Dzieciątka Jezus ul. Lindleya 4
Oddział :
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Szpital Dzieciątka Jezus ul. Lindleya 4 - Nowogrodzka - lekarz. W pierwszej połowie sierpnia 1944 r. załoga Szpitala Dzieciątka Jezus przy ul. Lindleya udzielała pomocy ludności cywilnej oraz zgłaszającym się rannym powstańcom i Niemcom z pobliskich placówek. 13 sierpnia do szpitala weszli żołnierze RONA i dopuścili się licznych rabunków i gwałtów. W tej sytuacji powstańcy przestali dostarczać tu swoich rannych, szpital udzielał natomiast pomocy rannym Niemcom i Ukraińcom. W drugiej połowie sierpnia część szpitalnych oddziałów została ewakuowana do Grodziska, Podkowy Leśnej i Milanówka. Pozostałe kliniki zostały przeniesione w październiku 1944 r. do Piastowa na teren fabryki Tudor.
Dzielnica:
Śródmieście Południe
Rodzina biorąca udział w Powstaniu Warszawskim:
Była cioteczną siostrą chirurga Leona Manteuffela-Szoege oraz żoną Wandalina Kazimierza Massalskiego, lekarza Szpitala Przemienienia Pańskiego na Pradze, z którym miała dwie córki: Annę i Monikę.
Losy po Powstaniu :
Po upadku Powstania wyszła z Warszawy wraz z personelem szpitalnym i cywilami, mając przy sobie 4-letnią córkę Annę. Dotarła do obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulagu 121), skad udało im się w październiku 1944 r. zbiec.
Losy po wojnie:
Po wojnie w 1945 roku była asystentem I Oddziału Ginekologiczno - Położniczego w Szpitalu Miejskim nr 4 (przedwojennym Szpitalu Przemienienia Pańskiego w Warszawie), od 1956 roku pełniła funkcję zastępcy ordynatora, doc. dr med. Kazimierza Anusiaka. Zwolniona ze szpitala w 1958 za odmowę przerwania ciąży u jednej ze swoich pacjentek, otrzymała zakaz wykonywania zawodu. Miała wówczas 46 lat, była w pełni sił i aktywności. Poddawana represjom za działalność w kościele katolickim, KiK-u, współpracę z kardynałem Stefanem Wyszyńskim, zwalniana z pracy, odmawiano jej wydania paszportu (lata 1967-1973).
Miejsce śmierci :
Warszawa
Miejsce pochówku:
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), kwatera 217, rząd 5, miejsce 32. Pochowana wraz z rodzcami: Ignacym i Emilią Manteuffel
Uwagi:
Właśc. Jolanta Monika Maria baronówna Szoege Manteuffel, księżna Massalska.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego - materiały do Słownika Uczestników PW, MPW-ankieta. Prezentowane w biogramie fotografie i dokumenty pochodzą ze zbiorów rodzinnych córki, p. Moniki Dobrowolskiej z domu Massalskiej.
