Data urodzenia:
1922-07-04
Pozycja na murze pamięci:
Kolumna: 155 Miejsce: 24
Stopień:
kapral podchorąży
Miejsce urodzenia:
Pomiechówek
Imiona rodziców:
Julian - Maria z domu Bagieńska
Wykształcenie do 1944 r.:
W 1933 roku rozpoczął naukę w I Gimnazjum Męskim im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu.
Harcerstwo:
Należał do ZHP - 5 Drużyna Harcerska w Przemyślu
Udział w konspiracji 1939-1944:
Warszawski Okręg Armii Krajowej - VIII Samodzielny Rejon Okęcie - 7. pułk piechoty "Garłuch" - bateria artylerii pułkowej por. "Kuby"
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Pańska 3 (?) lub Warszawa, ul. Puławska 28 m 3
Oddział:
Warszawski Okręg Armii Krajowej - VIII Samodzielny Rejon Okęcie - 7. pułk piechoty "Garłuch" - bateria artylerii pułkowej por. "Kuby", następnie pułk KG AK "Baszta" (szpital)
Szlak bojowy:
Czerniaków - Mokotów - kanały - ul. Dworkowa
Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Rozstrzelany przez Niemców po wyjściu z kanału na ul. Dworkowej.
Miejsce pochówku:
Pochowany prowizorycznie przy ul. Dworkowej vis a vis poczty, która mieściła się przy ul. Dworkowej 9). Po zakończeniu działań wojennych ekshumowany 13 kwietnia 1945 roku z ul. Dworkowej do mogiły nr III mieszczącej się w Parku Dreszera. Polski Czerwony Krzyż opatrzył ciało znaczkiem grobowym nr 1199. Po ekshumacji wtórnej przeniesiony na Cmentarz Wojskowy na Powązkach, kwatera A 26, rząd 2, grób 14.
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Był synem płk. Juliana Janowskiego, w latach 30-tych dowódcy 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu, we wrześniu 1939 roku zastępcy dowódcy obrony Warszawy. W lipcu 1936 roku płk. Julian Janowski został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 11 Dywizji Piechoty w Stanisławowie, w maju 1938 roku został pierwszym zastępcą komendanta głównego Straży Granicznej, gen. bryg. Waleriana Czumy. 3 września 1939 mianowany został zastępcą dowódcy obrony Warszawy z zachowaniem dotychczasowego stanowiska I zastępcy komendanta głównego Straży Granicznej. W dniu 10 września 1939 został dowódcą Odcinka „Warszawa-Wschód”, a od 14 września po przekazaniu dowództwa odcinka gen. bryg. Juliuszowi Zulaufowi był jego zastępcą do momentu kapitulacji Warszawy 28 września 1939. Następnie przebywał w niewoli niemieckiej w Oflagu IV B Königstein w Saksonii i VII A Murnau do kwietnia 1945. We wrześniu 1945 wrócił do Polski i rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Pełnił kolejno stanowiska szefa Wydziału Wyszkolenia Bojowego Departamentu Wojsk Ochrony Pograniczna (październik 1945 - listopad 1946), dyrektora nauk w Centrum Wyszkolenia Wojsk Ochrony Pogranicza (listopad 1946 – maj 1949). W okresie od maja 1949 do stycznia 1950 pozostawał w dyspozycji Departamentu Personalnego MON. W 1950 roku przeniesiony został w stan spoczynku.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Baza ewidencyjna uczestników Powstania Warszawskiego, Muzeum Powstania Warszawskiego, zbiory: P/8719/16, dar p. Krzysztofa Fronczyka, Polski Czerwony Krzyż, Archiwum Państwowe m. st. Warszawy - listy ekshumowanych. Informacje uzupełniające przekazała p. Klara Jackl, wnuczka Czesława Prosińskiego (1911-2003)
