Data urodzenia:
1913-12-08
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Wykształcenie, praca zawodowa i działalność do 1939 r.:
Po ukończeniu Szkoły Powszechnej nr 54 na Pradze, kontynuował naukę w Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego. Maturę uzyskał w 1931, po czym rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W związku z działalnością polityczną i aresztowaniami, dyplom otrzymał dopiero 31.08.1939. W latach akademickich członek Obozu Wielkiej Polski, ONR, Ruchu Narodowo-Radykalnego. Był członkiem głęboko zakonspirowanych "lóż" Polska Medycyna, którym przewodniczył Włodzimierz Sylwestrowicz oraz należał do "Drużyny Chrobrego", kierowanej przez Jana Mosdorfa. W ciągu ostatnich dwóch lat działalności w RN-R był kierownikiem ogólnopolskiej nielegalnej organizacji młodzieży szkolnej. Po zamordowaniu ministra Bronisława Pierackiego (15.06.1934) przez członka Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów Hryhorija Maciejkę, przez miesiąc był więziony w Centralnym Areszcie Śledczym przy ul. Daniłowiczowskiej 7. Od listopada do grudnia 1934 więziony w Berezie Kartuskiej. Staż lekarski odbywał w Szpitalu św. Rocha i w Zakładzie Ginekologiczno-Położniczym Ks. Anny. Pracował w Zakładzie Anatomii Patologicznej u prof. Paszkiewicza.
Udział w wojnie obronnej 1939 r.:
We wrześniu 1939 r. był zastępcą komendanta wojskowego Szpitala Zakaźnego przy ul. Zakroczymskiej 6, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Od 15.10.1939 współzałożyciel organizacji i tygodnika "Pobudka". W 1941 organizacja ta stała się jednym z ważniejszych elementów tworzących Konfederację Narodu. Aresztowany przez Gestapo 13.10.1941 i więziony na Pawiaku do 10.06.1942. Ponownie zatrzymany przez Gestapo 13 sierpnia 1942, w "kotle" urządzonym na ul. Topolowej w mieszkaniu dr Garlickiej, w którym ukrywali się zbiegli z niewoli lotnicy brytyjscy. Z "kotła" zdołał zbiec wyskakując przez okno na balkon niższego piętra. W październiku 1942 mianowany lekarzem I Uderzeniowego Batalionu Kadrowego KN, z którym uczestniczył w pierwszej koncentracji w lasach wyszkowskich. Od lutego 1943 zastępca Komendanta Głównego Konfederacji Narodu, a po wyjściu Bolesława Piaseckiego do oddziałów leśnych, został kierownikiem Krajowej Organizacji Konfederacji Narodu, kierując równocześnie pionami wojskowym i politycznym KN. Prowadził rozmowy z Delegaturą Rządu na Kraj, Komendą Główną AK, stronnictwami politycznymi; w szczególności ze Stronnictwem Narodowym i Stronnictwem Ludowym. Rozkazem z lipca 1943 powołał Ruch Kulturowy KN. W sierpniu 1943 doprowadził do scalenia oddziałów bojowych KN z Armią Krajową - prowadził wówczas rozmowy z zastępcą Komendanta Kedywu KG AK, ppłk "Sępem" (Jan Mazurkiewicz).
Oddział:
Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - Szpital Karola i Marii ul. Leszno 136, następnie Szpital Wolski ul. Płocka 26
Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:
Jego żona,
Teresa, była sanitariuszką w tych samych szpitalach.
Losy po Powstaniu:
Wyjechał z miasta z rannymi; wraz z żoną Teresą, jesienią 1944 dotarł do Częstochowy.
Losy po wojnie:
W 1945 działał w organizacji "Nie", był zastępcą płk "Radosława", komendanta Obszaru Centralnego Delegatury Sił Zbrojnych w Kraju, mianowany przez "Radosława" szefem I Oddziału Sztabu. Do jego zadań należały: wywiad, kontrwywiad i propaganda. Niezależnie od tego był redaktorem naczelnym pisma "Myśl Niezależna". W przekazanych przez oo. Paulinów pomieszczeniach stworzył i prowadził szpital, zwany do tej pory "Warszawskim". W latach 1945-1980 lekarz chirurg w Szpitalu Praskim, zastępca ordynatora III Oddziału Chirurgicznego, dyrektor przychodni szpitalnej. Organizator i pierwszy dyrektor (1949-1950) Liceum Ogólnokształcącego pw. św. Augustyna. Współzałożyciel tygodnika "Dziś i Jutro" oraz Stowarzyszenia PAX - przez wiele lat jego wiceprzewodniczący. Redaktor tygodnika "Kierunki", poseł na Sejm III, IV, V i VI kadencji. Ogłosił szereg artykułów w tygodnikach "Dziś i Jutro", "Kierunki" oraz w "Słowie Powszechnym" z zakresu zagadnień patriotycznych, politycznych i organizacji służby zdrowia. Napisał przedmowę do głośnej książki płk Adama Borkiewicza "Powstanie Warszawskie 1944: zarys działań natury wojskowej"; Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1957
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Złoty Krzyż Zasługi, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Partyzancki, Medal za Warszawę 1939-1945.
Miejsce śmierci:
Warszawa
