Jan Adam Maciejowski

"Gnom"

łącznik

Płock

Zygmunt - Cecylia

Szare Szeregi - od maja 1942 roku należał do konspiracyjnej drużyny harcerskiej „Zawiszy” im. Stefana Czarnieckiego, Rój „Grunwald„ - Hufiec ”Chrobry„. Drużynowy Jerzy Szumowski ”Żbik", zastępowy Jerzy Zwierzyński "Orlik".

W ostatnich dniach lipca wraz z Krzysztofem Strzeleckim ps. „Tramp„ zgłosił się na miejsce koncentracji na terenie szkoły przy ul. Mianowskiego, gdzie otrzymał przydział jako łącznik dowódcy odcinka AK ”Ochota„ w rejonie Placu Narutowicza [dane na podstawie zaświadczenia Krzysztofa Strzeleckiego ps. ”Tramp" - dokument w zbiorach J. Maciejowskiego]

IV Obwód "Grzymała" (Ochota) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej

Ochota (Reduta "Kaliska”) do 11.08.1944 r. - wyszedł z miasta z ludnością cywilną.

Reżyser, dyrektor teatrów, pedagog. W latach 1949-1953 był asystentem reżysera w teatrach warszawskich - Polskim (1949-1950), Ateneum im. Stefana Jaracza (1950-1951), Narodowym im. Wojska Polskiego (1951-1952) i we Współczesnym (1952-1953). W 1953 roku ukończył Wydział Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W tym samym roku objął stanowisko reżysera w łódzkim Teatrze Powszechnym. W latach 1954-1955 reżyserował w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie, a w sezonie 1955-1965 w kaliskim Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego. Od 1956 roku, z przerwami, związany jest ze Szczecinem. Od 1956 do grudnia 1959 roku był reżyserem w Państwowych Teatrach Dramatycznych. Współpracował także z ruchem studenckim, m.in. z Akademickim Teatrzykiem Satyrycznym „Skrzat”. W latach 1963-1969 piastował stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego PTD. Był reżyserem wielu głośnych i nagradzanych spektakli, m.in. cyklu szekspirowskiego. Współpracował z Teatrem „13 Muz”, Teatrem Krypta oraz Operetką. Pod koniec marca 1966 roku wyjechał do Liberca (Czechosłowacja) w celu nawiązania stałych kontaktów i wymiany teatralnej między zespołem szczecińskim a czeskim. Jest wieloletnim jurorem Przeglądu Teatrów Małych Form „Kontrapunkt” w Szczecinie. W latach 1960-1961 był reżyserem w poznańskich Teatrach Dramatycznych (Teatr Polski). Od 1961 do grudnia 1962 roku kierował (dyrektor naczelny i artystyczny) Bałtyckim Teatrem Dramatycznym im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie i w Słupsku. Później reżyserował w Teatrze Narodowym w Warszawie (1969-1971), Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi (1971-1979 - także dyr. nacz. i artyst.) oraz w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1981-1991). W swoim dorobku artystycznym ma ponad 250 przedstawień w teatrach dramatycznych i operowych, telewizji i w radio. Reżyserował także za granicą, m.in. w Bułgarii, Czechosłowacji, Jugosławii, USA i w ZSRR. Jego domeną jest polski repertuar romantyczny i neoromantyczny. Jest także autorem cyklu przedstawień szekspirowskich, granych w tej samej przestrzeni scenicznej zaprojektowanej przez Zofię Wierchowicz (m.in. Otello, Henryk IV, Ryszard III, Hamlet). Wyreżyserowane przez niego w 1991 roku przedstawienie Ojciec wg Augusta Strindberga zostało uznane przez Akademię Teatru Telewizji za jedno ze stu najlepszych spektakli w historii Telewizji Polskiej (tzw. Złota Setka Teatru Telewizji). W latach 1971-1972 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym PWSFTviT w Łodzi. Od 1975 do 1993 roku wykładał na Wydziale Reżyserii PWST w Krakowie.

Uhonorowany Odznaką Pamiątkową Akcji Burza oraz Odznaką Weterana Walk o Niepodległość. W 2001 roku awansowany ze stopnia szeregowego na stopień podporucznika WP w stanie spoczynku. Otrzymał także Patent (nr 46109) Weterana Walk o Niepodległość Ojczyzny.

MPW-baza uczestników PW, archiwum rodzinne Jana Maciejowskiego (kontakt za pośrednictwem Działu Archiwum Historii Mówionej MPW i p. Barbary Pieniężnej), encyklopedia.szczecin.pl