Powstańcze Biogramy - Andrzej Wojnicz

Pseudonim:

„Andrzej”, "Stefan", ”Sianożęcki"

Funkcja:

dowódca drużyny

Pozycja na murze pamięci:

Kolumna: 179 Miejsce: 62

Stopień:

podporucznik

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Imiona rodziców:

Jan - Janina z domu Zaczkiewicz

Udział w konspiracji 1939 -1944:

Do konspiracji przystąpił w sierpniu 1940 roku, wstępując do Wojskowej Organizacji "Polska", gdzie został zaprzysiężony. Organizacja ta powstała w oparciu o tradycje dawnej POW, następnie weszła w skład Armii Krajowej. Od zaprzysiężenia Andrzej Wojnicz brał czynny udział w pracach organizacji, na które w ciągu pierwszych dwóch lat składały się: zachowanie łączności, kolportaż, gromadzenie broni i niemieckich instrukcji wojskowych, wywiad lokalny, mający na celu ustalenie planów i dostępności obiektów zajętych przez Niemców. Od września 1942 roku Andrzej był współorganizatorem kursu szkoły podchorążych. Kurs odbywał się w ciągu roku i jesienią 1943 zakończył się egzaminem. Andrzej Wojnicz był dowódcą kursantów, a następnie został dowódcą drużyny absolwentów, znanej w dalszym okresie konspiracji jako "drużyna Andrzeja" przeniesionej w lipcu 1944 r. do „Parasola". W końcu 1943 roku Wojnicz nawiązał kontakt z podziemną wytwórnią broni i do samego wybuchu Powstania wraz ze swoją drużyną stanowił patrol osłonowy tejże produkcji broni. Przydział przed Powstaniem: Kedyw Komendy Głównej Armii Krajowej - kompania "Pegaz", od lata 1944 r. - batalion "Parasol" - 2. kompania.

Praca w czasie okupacji :

Podczas wojny Andrzej Wojnicz pracował w firmie, która pod płaszczem oficjalnego zaopatrywania w żywność pracowników przedsiębiorstw niemieckich działających na terenie getta, np. Zakłady Többensa, prowadziła szmugiel żywności do getta. Andrzej i kilka innych osób z jego drużyny zajmowali się sporządzaniem fałszywych kenkart na wykradanych Niemcom autentycznych blankietach, stemplowaniem takich dokumentów oraz wklejaniem w nie dostarczonych zdjęć, a następnie kolportażem ww. dokumentów do ich odbiorców.

Adres przed Powstaniem:

Warszawa, ul. Marszałkowska

Oddział:

Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - batalion "Parasol" - 2. kompania

Szlak bojowy:

Wola

Odniesione rany :

Ranny w płuca i ramię, umieszczony w szpitalu Karola i Marii na Lesznie.

Miejsce (okoliczności) śmierci:

Według informacji przekazanych po wojnie rodzinie, ranny w płuca Andrzej 5 sierpnia 1944 był w grupie pacjentów w jednym ze szpitali powstańczych na Woli. Najbardziej prawdopodobne jest, że zmarł na skutek ran w Szpitalu Karola i Marii. W nocy z 5 na 6 sierpnia szpital został zajęty przez nieprzyjaciela, druga więc z hipotez na temat okoliczności śmierci Andrzeja Wojnicza mówi, że mógł zostać zamordowany lub spalony przez wkraczające oddziały niemieckie (taki los spotkał dwóch innych rannych podchorążych z "drużyny Andrzeja"). Jego ciała, ani grobu nie odnaleziono, w związku z tym przypuszczano także, że mógł znaleźć się ewakuowany w Szpitalu Wolskim. Jest także wersja mówiąca, że Andrzej Wojnicz poległ 5 sierpnia 1944 r. na ul. Górczewskiej.

Odznaczenia:

Warszawski Krzyż Powstańczy

Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim :

Mąż ”Nitki„ z 2. kompanii - Wandy Andrzejewskiej - Wojnicz (1924-2005)

Miejsce pochówku :

Jego ciała nie odnaleziono. Helena Rucz - Pruszyńska w swoim wspomnieniu o Andrzeju Wojniczu podaje, że ciała zmarłych i pomordowanych na terenie szpitala Karola i Marii zostały ok. 11.08.1944 r. spalone przez oddziały Vernichtungskommando. Wobec braku grobu Andrzej Wojnicz został symbolicznie upamiętniony na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. kw. 10 A - 3- 1, gdzie pochowana została jego matka, Janina Wojniczowa z Zaczkiewiczów.

Informacje dodatkowe:

Jego ojciec por. Wojska Polskiego Jan Wojnicz, ur. 1899 zginął w 1926 roku na manewrach wojskowych w Tucholi, stratowany przez konie. Matka Janina Wojniczowa z Zaczkiewiczów była absolwentką Gimnazjum Kazimiery Kochanowskiej w Warszawie, a następnie Kursów Naukowo-Pedagogicznych w Warszawie przy ul. Brackiej 18. W 1929 roku uzyskała Dyplom Nauczyciela Szkół Średnich Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W latach 1912-1914 należała do Związku Młodzieży Postępowo - Niepodległościowej, a w latach 1914-1920 do PPS.

Źródła:

MPW-baza uczestników PW, listy do matki, Janiny Wojniczowej pisane przez bliskich i znajomych po Powstaniu Warszawskim, informujące o losach Andrzeja i poszukiwaniach jego grobu - ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego, dar p. Alicji Wołodźko-Butkiewicz, kopia życiorysu Andrzeja Wojnicza autorstwa Heleny Rucz- Pruszyńskiej.* Fot. archiwum rodzinnego udostępniła p. Alicja Wołodźko-Butkiewicz, obecnie zdjęcia i dokumenty przekazane są do zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego, sygn. P/9040/18. Kryska-Karski Tadeusz: Straty korpusu oficerskiego 1939-1945, Londyn, 1996.

por. Andrzej Stefan Wojnicz, ur. 26.12.1920 r.

Andrzej Stefan Wojnicz

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter