Data urodzenia:
1926-01-22
Pozycja na murze pamięci:
Kolumna: 124 Miejsce: 25
Imiona rodziców:
Władysław - Antonina z domu Mizgalska
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Mazowiecka 11 m 134, następnie ul. Mazowiecka 11 m. 104
Oddział:
Kwatera Główna sztabu Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej - Oddział Osłony Kwatery Głównej
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ
Rodzeństwo biorące udział w Powstaniu Warszawskim:
Jego młodsza siostra Barbara Józefa Kosianowska(obecnie Berner) „Baśka”, rocznik 1930, dołączyła jako ochotniczka i pełniła służbę w 3. kompanii Zgrupowania "Bartkiewicz"
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Poległ we wrześniu 1944 r. na ul. Złotej
Miejsce pochówku:
Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach, Kwatera D-2 GURT, rząd 4, grób 7
Informacje dodatkowe - losy rodziny :
Jego ojcem był kmdr por. rez. Władysław Kosianowski-Lorenz (ur. 1895 w Moskwie, zm. 30 lipca 1966 w Londynie), Dyrektor Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni w latach 1936 - 1937. W listopadzie 1918 roku brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w Warszawie. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, został raniony podczas działań na Ukrainie i dostał się do niewoli. Od 1921 roku służył w Marynarce Wojennej, w stopniu kapitana marynarki, ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku. Był między innymi dowódcą statku uzbrojonego Flotylli Wiślanej „Generał Sosnkowski”, monitora „Toruń” należącego do Flotylli Pińskiej oraz torpedowca ORP „Kujawiak”. Od maja 1928 roku służył jako zastępca dowódcy, a następnie dowódca ORP „Wilia”. Pod koniec sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do Oddziału II Sztabu Głównego. We wrześniu 1939 r. wysłano go do Amsterdamu, w charakterze wicekonsula, w celu sprowadzenia do Francji polskich statków rybackich. Wskutek decyzji Władysława Sikorskiego internowany był w obozie Sable d’Or, następnie w paryskich koszarach Bessières. Tam uzyskawszy pozytywne zaświadczenia o dotychczasowym przebiegu służby od komandorów: Tadeusza Morgensterna-Podjazda i Witolda Zajączkowskiego, a także gen. Stanisława Burhardta-Bukackiego, złożył do Naczelnego Wodza zażalenie na decyzję Świrskiego odmawiającą uznania jego stopnia i przyjęcia do marynarki. Po piśmie tym został przeniesiony poza Paryż i pozostawał bezczynnym do czerwca 1940 r. Na HMS „Broke”, brytyjskim niszczycielu, ewakuował się z Francji w czerwcu 1940. Nie mając przydziału do czynnej służby, wstąpił do marynarki wojennej Wolnych Francuzów, w 1941 r. skierowano go do służby w Bejrucie, w sztabie dowódcy francuskich sił morskich Lewantu oraz w brytyjskim dowództwie morskim. Pod przydomkiem Lorenz, dowodził żaglowym okrętem pułapką „Notre Dame d’Etel”, eskortując konwoje alianckie we wschodnim rejonie Morza Śródziemnego. W 1944 r. został kierownikiem Referatu Planowania nr 2, następnie Referatu Informacji Zewnętrznej w Kierownictwie Marynarki Wojennej. W 1945 r. awansowany został na komandora porucznika. Po zakończeniu wojny pozostał w Wielkiej Brytanii. Działał w Stowarzyszeniu Marynarki Wojennej, w 1945–1946 był redaktorem czasopisma „Polska na Morzach”, publikowano jego artykuły w tygodniku „Polska Walcząca – Żołnierz Polski na Obczyźnie” i innych pismach londyńskich. Pochowany jest na cmentarzu North Sheen w Londynie.
Literatura:
Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej - Żołnierze podziemnych formacji niepodległościowych
Uwagi :
Spotykane dwie daty śmierci - 9 i 19 września 1944: Powązki Wojskowe - tu data 09.09.1944, Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej - Żołnierze podziemnych formacji niepodległościowych - tutaj 19.09.1944.
