Data urodzenia:
1923-12-05
Funkcja:
dowódca drużyny (do 27.08)
Stopień:
kapral podchorąży
Miejsce urodzenia:
Poznań
Imiona rodziców:
Stanisław - Eleonora z domu Malewska
Wykształcenie do 1944 r. :
Maturę zdał w czasie okupacji (1942 r.) w ramach tajnych kompletów. Od jesieni 1942 r. studiował na Wydziale Prawa tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich (Uniwersytet Poznański). Do wybuchu Powstania Warszawskiego ukończył dwa lata studiów.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Komenda Główna Armii Krajowej - pułk "Baszta" - batalion "Bałtyk" - kompania B-3 - II pluton. Wiosną 1943 r. przeszedł kurs tajnej Szkoły Podchorążych (egzamin 6.08.1943). Od tego momentu mianowany dowódcą III drużyny w 2. plutonie kompanii B-3. Jako instruktor prowadził szkolenia i ćwiczenia wojskowe na terenie lasów koło Okuniewa oraz na linii Otwock. Wiosną 1944 roku awansowany do stopnia kaprala podchorążego. Tuż przed wybuchem Powstania odbył krótkie przeszkolenie minerskie.
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Smulikowskiego 4 A m. 13
Miejsce koncentracji na godzinę "W":
Zbiórka w dniu 1.08.1944 r. miała miejsce na ul. Łowickiej, a następnie przy ul. Wiktorskiej
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - pułk "Baszta" - batalion "Bałtyk" - kompania B-3 - II pluton - 3. drużyna - dowódca (do 27 VIII 1944)
Szlak bojowy:
Mokotów. Brał udział w natarciu na szkołę przy ul. Różanej, w natarciu na budynek szkoły przy Woronicza, zdobyciu samochodu Wehrmachtu przy ul. Puławskiej oraz stałych patrolach III drużyny. W dn. z 26 na 27.08 brał udział w natarciu wzdłuż ul. Czerniakowskiej w kierunku Śródmieścia. Podczas natarcia ciężko ranny, wyłączony z dalszych działań.
Odniesione rany :
Ciężko ranny 27 sierpnia 1944 w rejonie ul. Czerniakowskiej i Podchorążych - ranny w kark, plecy, ręce i nogi odłamkami z granatnika. Na skutek zranienia przejściowo utracił całkowitą władzę w nogach (po 4 miesiącach paraliż ustąpił, lecz pozostały niedowłady w prawej ręce). Umieszczony został w szpitalu polowym przy ul. Chełmskiej, a po jego zniszczeniu w szpitalu ss. Elżbietanek, gdzie przebywał do czasu jego zniszczenia. Pod koniec Powstania przeniesiony do punktów sanitarnych mieszczących się w piwnicach budynków w rejonie Parku Dreszera.
Losy po Powstaniu:
Jako ciężko ranny został skierowany drogą przez Służewiec do obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121), a następnie 1.10.1944 do obozu w Skierniewicach. Przed wejściem wojsk sowieckich dzięki pomocy znajomych został wyprowadzony z obozu do mieszkania prywatnego. W marcu 1945 r. wraz z siostrą i rodzicami wyjechał do Poznania. W kwietniu 1945 roku po wznowieniu działalności Uniwersytetu Poznańskiego zapisał się na III rok studiów na Wydziale Prawa.
Losy po wojnie :
W 1946 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza uzyskując stopień magistra. W październiku 1946 roku wstąpił do zakonu Dominikanów przyjmując imię zakonne Krzysztof. Święcenia kapłańskie przyjął 13 lipca 1952. W latach 1960-1973 był członkiem redakcji "Tygodnika Powszechnego". Od lat 60. był aktywnym członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. W 1961 został kapelanem, a następnie asystentem wspólnoty Rodzina Matki Bożej Bolesnej. W 1966 został wybrany prowincjałem polskiej prowincji dominikanów. W 1968 wziął udział w dyskusji miesięcznika "Więź" o sytuacji i roli kapłanów we współczesnym społeczeństwie polskim. Jego krytyczny głos spotkał się z równie krytyczną reakcją kard. Stefana Wyszyńskiego, który uznał to wystąpienie za przeszkodę w dalszym sprawowaniu posługi prowincjała. Od 1974 na stałe mieszkał w Konwencie św. Jacka w Warszawie.
Odznaczenia :
Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy, Srebrny i Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami. 23 kwietnia 1979 został odznaczony przez prezydenta RP na uchodźstwie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
Miejsce śmierci:
Warszawa
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Był synem profesora Stanisława Kasznicy (1874-1958) i bratem przyrodnim ppłk. Stanisława Kasznicy ps. „Stanisław Wąsacz”, „Wąsowski” (1908-1948), zamordowanego w więzieniu mokotowskim. W Powstaniu brali udział również brat Andrzeja - Wojciech Kasznica ps. "Lech" (1925-2005) oraz siostra Eleonora (1928-2016)
Miejsce pochówku :
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki) - grobowiec zakonny OO Dominikanów
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, MPW-zbiory sygn. P/3743, P/5507, dar Eleonory Kasznicy, nekrologi prasowe (1993), MPW-ankieta
Publikacje:
J. Drużyńska, St. Jankowski „Wyklęte życiorysy” str. 301, Rebis 2009, Słownik polskich teologów katolickich. Tom VIII: 1981-1993 (pod redakcją Józefa Mandziuka), wyd. Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1995
