W swoim tekście z 1934 'Ku syntezie trzech pokoleń", architekt i teoretyk prof. Lech Niemojewski stwierdził, iż warszawscy architekci epoki dzielą się na trzy generacje: - akademików - seniorów ( urodzonych przed 1885 r.), pionierów modernizmu i funkcjonalizmu (urodzeni ok 1890 – 1900 r.) oraz "młodą falę" twórców (urodzonych ok. 1900 – 1910 r.), wykształconych już w odrodzonej Polsce. Przedstawiciele każdej z generacji tworzyli w Warszawie i na terenie kraju, współtworząc architektoniczną mozaikę.
W cyklu 12 spotkań zapoznacie się z losami i pracą wybranych architektów trzech generacji, zarówno w okresie dwudziestolecia, jak również po 1945 roku.
Zapraszamy wszystkich miłośników historii i architektury Warszawy, którzy pragną poznać życie i twórczość znanych oraz zapomnianych architektów, odpowiedzialnych za wielkie gmachy jak i kameralne wille.
Podczas pierwszego spotkania przyjrzymy się sylwetce Mariana Lalewicza.
Marian Lalewicz uważany jest za jednego z najważniejszych twórców eklektycznego akademizmu oraz architektury monumentalnej przed 1939 r. Wykształcony w St. Petersburgu, odnosił liczne sukcesy jeszcze przed I Wojną Światową w Rosji.
W dwudziestoleciu pracował zarówno na Politechnice, jak i jako "etatowy" projektant Państwowego Banku Rolnego, Wojska Polskiego oraz wielu innych instytucji. Choć w swym stylu odszedł od akademizmu w stronę modernistycznego monumentalizmu, jego projekty zawsze nawiązywały do klasycznych kanonów architektury.
Wykłady prowadzić będzie mgr inż. arch. Grzegorz Mika, architekt i varsavianista, doktorant Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.
06.02.2019 (środa)
godz. 18.00
Audytorium Jana Nowaka-Jeziorańskiego, Muzeum Powstania Warszawskiego
