Kolekcja Eugeniusza Lokajskiego w Muzeum Powstania Warszawskiego. "Nikt ze współczesnych nie zdawał sobie sprawy, że ten spokojny, cichy, eks-sportowiec w randze podporucznika będzie w przyszłości człowiekiem, który na dnie klęski, zza własnego grobu dokona tego czego nie udało się powstańczym generałom i wodzom: da dowód polskiej prawdzie tej wojny... Na tej wojennej olimpiadzie walki o prawdę i godność człowieka Eugeniusz Lokajski odniósł swoje zwycięstwo, którego nikt już nie jest w stanie mu wydrzeć..." o Eugeniuszu Lokajskim Jerzy Piórkowski Zbiory przyszłego Muzeum wzbogaciły się w niezwykle ciekawą i ważną kolekcję fotograficzną autorstwa Eugeniusza Lokajskiego. Kolekcja ilustruje codzienne życie Powstania, walkę z wrogiem, choroby, śluby, pogrzeby... Lokajski z niezwykłym obiektywizmem prowadzi kronikę życia w śródmieściu walczącej Warszawy dzięki czemu jesteśmy w stanie na nowo przeżyć radość, rozpacz i nadzieję "nieujarzmionej stolicy". :: Zapraszamy do obejrzenia naszej wirtualnej kolekcji Eugeniusza Lokajskiego :: Eugeniusz Lokajski Eugeniusz Lokajski pseudonim "Brok" był oficerem Armii Krajowej, rekordzistą Polski w rzucie oszczepem oraz olimpijczykiem. Urodził się 30 grudnia 1909 roku w Warszawie, ukończył gimnazjum Mikołaja Reja. W 1928 roku rozpoczął studia w Wyższej Szkole Handlowej. W latach 1930-1932 odbył służbę wojskową w Zambrowie i Brześciu nad Bugiem. Po powrocie z wojska rozpoczął studia w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego na Bielanach, który ukończył w 1934 roku. W latach 1934-1939 pracował jako asystent w CIWF oraz nauczyciel wychowania fizycznego w Gimnazjum im. Mikołaja Reja. W roku 1929 został wicemistrzem Polski w skoku wzwyż, a w 1934 roku mistrzem kraju w oszczepie i pięcioboju, w 1935 zaś - w oszczepie, pięcioboju i dziesięcioboju. Od 1935 roku wielokrotnie zdobywał rekordy Polski w rzucie oszczepem. W 1935 roku na akademickich mistrzostwach świata w Budapeszcie został mistrzem świata w pięcioboju. W 1936 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Berlinie jako faworyt rzutu oszczepem. Zerwanie mięśnia barkowego w czasie próbnego rzutu uniemożliwiło mu dokończenie olimpijskiego konkursu. Kontuzja uniemożliwiła mu prowadzenie czynnego życia sportowego. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą plutonu. Został wzięty do niewoli w rejonie Brześcia skąd zbiegł i wrócił do Warszawy gdzie mieszkał prowadząc zakład fotograficzny. W styczniu 1944 roku Eugeniusz Lokajski zaprzysiężony został jako żołnierz AK w rejonie III Rembertów obwodu Warszawa - powiat - "Obroża." W czasie Powstania był od 2 sierpnia oficerem łącznikowym w korpusie ochrony Sztabu Obszaru Warszawskiego AK (kryptonim "Koszta"). Po zranieniu i śmierci porucznika Romana Rozmiłowskiego "Zawady" Lokajski dowodził drugim plutonem "Koszty", brał udział m.in. w walkach o "Pastę", "Esplanadę", w szturmie na komendę policji i kościół Św. Krzyża. Zginął 25 września 1944 roku w ruinach domu przy ulicy Marszałkowskiej 129. Lokajski jest autorem około 1000 bezcennych zdjęć dokumentujących powstańczą Warszawę. Około 70 z nich umieszczono w specjalnym zeszycie tygodnika "Stolica" w 1957 roku pt. "Powstanie Warszawskie". Kolekcja fotogramów z Powstania Warszawskiego zaprezentowana zostanie po raz pierwszy w budynku przyszłego Muzeum Powstania Warszawskiego (ul. Przyokopowa 28) w dniu 18 grudnia podczas spotkanie opłatkowego dla kombatantów. Całość kolekcji będzie można obejrzeć 1 sierpnia 2004 roku w nowo-otwartym Muzeum Powstania Warszawskiego. Zapraszamy również do obejrzenia naszej wirtualnej kolekcji Eugeniusza Lokajskiego Wybór i przygotowanie fotografii: Joanna Bojarska i Zygmunt Walkowski
