Cykl filmowy „Kino Ukraina. Nieodrobiona lekcja z historii filmu”

Obraz nagradzany na najważniejszych festiwalach filmowych świata, od Tokio, przez Wenecję, po Montreal, jest dowodem na to, że świat po apokalipsie może wyglądać pięknie.

Po pokazie odbędzie się spotkanie z Beatą Bierońską, dyrektorką Festiwalu Filmowego Ukraina! oraz reżyserem filmu.
Dyskusję poprowadzi gospodarz cyklu, Łukasz Maciejewski.

O odrębności każdego narodu stanowi jego kultura, a ta jest unikatowa i zdecydowanie niezależna. Obrazy ukraińskich reżyserów otwierają największe światowe festiwale, są doceniane przez widzów i nagradzane przez krytykę. W sztuce tego kraju odbija się również największa tragedia Ukraińców ostatnich lat - wojna. Dlatego sięgamy po tamtejszą kinematografię, by pomogła nam zrozumieć, w jakim miejscu się znaleźliśmy i z kim tak naprawdę walczymy. Po każdym filmie będziemy dyskutować nie tylko o walorach artystycznych ukraińskiego kina, ale również o nowym porządku w świecie, który nastał po 24 lutego.

Udział w wydarzeniu jest bezpłatny, obowiązuje wcześniejsza rejestracja.

Równocześnie serdecznie zachęcamy wszystkich odbiorców naszego cyklu do wsparcia wysiłków Komitetu Pomocy Muzeom Ukrainy, którego celem jest pomoc wszystkim muzeom i instytucjom kultury na Ukrainie w zabezpieczaniu zbiorów, najcenniejszych pamiątek oraz zabytków kultury ukraińskiej.
Numer rachunku: 76 1050 1575 1000 0090 8156 1491
Odbiorca: INSTYTUT PAWŁA WŁODKOWICA
z dopiskiem: „Darowizna na rzecz muzeów Ukrainy”

„Atlantyda” Valentyn Vasyanovych
Dystopijna wizja niedalekiej przyszłości. Historia rozgrywa się we wschodniej Ukrainie w 2025 r., po zakończeniu wojny z Rosją. Były żołnierz próbuje sobie poradzić z wojenną traumą. Powrót do cywilnego życia wydaje się jednak zadaniem ponad siły. Po zamknięciu stalowni, w której pracował, przyłącza się do organizacji zajmującej się ekshumacją, identyfikacją i pochówkiem ciał żołnierzy z obu stron frontu. Wolontariuszka, której towarzyszy, powoli staje się jego łącznikiem z utraconym człowieczeństwem.

Przestrzeń poprzedza postaci i akcję, dopiero z niej wynika, rodzi się jakaś sytuacja, jakaś scena. Może stąd bierze się „totalna” panoramiczność – a może raczej „głębinowość” – tego filmu, który nie poprzestaje na popalonych, wybebeszonych wieżowcach, ogrodzeniach z drutu kolczastego i nowo stawianych betonowych zaporach, ale grzebie w ziemi, pełnej zwłok i min oraz też po prostu zatrutej, będącej masowym grobem w jeszcze szerszym (głębszym) sensie: katastrofy ekologicznej.
Klara Cykorz, www.dwutygodnik.com

Łukasz Maciejewski - filmoznawca, krytyk filmowy i teatralny, asystent na Wydziale Aktorskim w Szkole Filmowej w Łodzi. Dyrektor artystyczny festiwalu „Kino na Granicy” w Cieszynie. Członek Europejskiej Akademii Filmowej i Światowego Stowarzyszenia Krytyków Filmowych „Fipresci”. Recenzent i felietonista „Interii”, laureat Nagrody PISF w kategoriach „książka roku” i „krytyk roku”. Autor i współautor wielu książek, m.in. wywiadów rzek z Krystianem Lupą, Jerzym Radziwiłowiczem i Danutą Stenką oraz trzech tomów „Aktorek”.