Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Grupa młodzieży żoliborskiej na schodach przed budynkiem Miejskich Centralnych Warsztatów Samochodowych na terenie posesji przy ul. Włościańskiej 52. Drugi od lewej stoi Olgierd Budrewicz, u dołu, drugi od lewej Zdzisław Kwieciński
Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Grupa młodzieży żoliborskiej na schodach przed budynkiem Miejskich Centralnych Warszatatów Samochodowych na terenie posesji przy ul. Włościańskiej 52. W środku na najwyższym stopniu schodów siedzą od lewej Zdzisław Kwieciński i Maciej Szymański
Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Jeden z kolegów Olgierda Budrewicza z rowerem przy furtce willi przy ul. Kaniowskiej 6 (obecnie nr 110). W tle po lewej fragment budynku przy ul. Kaniowskiej 8 (obecnie nr 112)
Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Olgierd Budrewicz (siedzi na pierwszym planie tyłem) podczas gry w karty z kolegami. Po lewej Witold Różycki, u góry Wojciech czerny
Olgierd Budrewicz urodził się 10 lutego 1923 r. w Warszawie. W chwili wybuchu II wojny światowej miał 16 lat i uczęszczał do V Państwowego Gimnazjum im. Księcia Józefa Poniatowskiego. Maturę zdał w 1942 r., w ramach tajnego nauczania, następnie studiował prawo na podziemnym Uniwersytecie Warszawskim i uczestniczył w kursach dziennikarskich. Wprowadzony przez kolegę w szeregi konspiracji, stał się żołnierzem Armii Krajowej (pseudonim „Konrad”). W roku 1943 ukończył tajną podchorążówkę AK. Wybuch Powstania zastał go na rodzinnym Żoliborzu, tu walczył w szeregach Zgrupowania „Żmija”. Na początku września 1944 r. został przeniesiony do redakcji powstańczego pisma „Dziennik Radiowy 22. Obwodu AK”. Po kapitulacji Powstania wyszedł z miasta z ludnością cywilną. Przy pomocy przyjaciół wydostał się z obozu przejściowego w Pruszkowie. Ukrywał się u znajomych w Żyrardowie. Po wojnie dokończył studia prawnicze, pracował jako reporter i publicysta warszawskich czasopism. Był autorem wielu książek podróżniczych, a także felietonów i wydawnictw o tematyce warszawskiej. Zmarł 20 listopada 2011 r. w Warszawie.
Kolekcja zdjęć Olgierda Budrewicza, powstałych w latach 1939-1949, pochodzi z rodzinnych albumów. Fotograficzny zapis wydarzeń zaczyna się w momencie wybuchu wojny, kiedy Olgierd dokumentuje swoją harcerską wyprawę na wschód w celu wstąpienia do wojska. Utrwala na kliszy pierwsze skutki wojny, następnie życie w okupowanej Warszawie. Zachowały się zdjęcia z tajnych kompletów, a także z ćwiczeń terenowych tajnej podchorążówki w roku 1943. Unikatowe są fotografie ukazujące aktywność sportową, oficjalnie zabronioną przez władze niemieckie, w tym zdjęcia z nielegalnych rozgrywek żoliborskiej drużyny „Promyk”, której Budrewicz był kapitanem. Autor dokumentował przede wszystkim swoich znajomych z warszawskiego Żoliborza, wspaniale uchwycone są relacje międzyludzkie. Zdjęcia mają często charakter półprywatny, liczne fotografie ukazują jego późniejszą żonę, Annę Kanicką, dom rodzinny przy ul. Kaniowskiej 6, są też dokumentacją letnich i zimowych wyjazdów. Prezentowany zbiór zamykają fotografie powojenne, w tym widoki zburzonej Warszawy.
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie