Danuta Smoszewska „Sawo” urodziła się 22 sierpnia 1922 r. w Warszawie. Przed wojną była uczennicą gimnazjum i harcerką w 19 Warszawskiej Żeńskiej Drużynie Harcerskiej im. Emilii Plater na Pradze. We wrześniu 1939 r. przyjmowała meldunki od żołnierzy w budynku Urzędu Telekomunikacyjnego i Telegraficznego przy ulicy Nowogrodzkiej. W konspiracji od października 1942 r., odbyła szkolenie sanitarne i wojskowe. W Powstaniu służyła jako sanitariuszka i łączniczka, początkowo w budynku Elektrowni Powiśle, a od 6 sierpnia w pułku im. gen. Władysława Sikorskiego Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ) w Domu Technika przy ul. Czackiego 3/5. Brała udział m.in. w zdobyciu kościoła p.w. św. Krzyża i komendy policji na Krakowskim Przedmieściu. 11 sierpnia doznała rozległego poparzenia. Od tego czasu przebywała w szpitalu polowym w budynku Komunalnej Kasy Oszczędności u zbiegu ulic Traugutta i Czackiego. 5 października opuściła miasto z ludnością cywilną, Z obozu przejściowego w Pruszkowie miała zostać przewieziona do Auschwitz. 13 października uciekła wraz z matką z pociągu i dostała się do Zakopanego. W marcu 1945 r. powróciła do Warszawy. W tym samym roku ukończyła studia w Szkole Głównej Handlowej. Pracowała w Banku Gospodarstwa Krajowego, Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów oraz Instytucie Mechanizacji Budownictwa. Po wojnie wielokrotnie zatrzymywana z powodu przynależności do Armii Krajowej. Zmarła 1 września 1996 r. w Warszawie.
Kolekcja Danuty Smoszewskiej obejmuje 32 zdjęcia wykonane w latach 1945-1947. Pierwsza grupa fotografii przedstawia czuwanie przy grobach i pomnikach powstańców na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Druga dokumentuje ruiny Starego Miasta. Dzięki zabiegom fotograficznym, takim jak miękkie światło, staranna i statyczna kompozycja oraz przemyślany sposób ujęcia, zdjęcia Danuty Smoszewskiej bardziej przypominają romantyczne wizje polskich pikotrialistów, niż realistyczną dokumentację zniszczeń miasta.
„Sawo” byłą ciotką znanego aktora Edwarda Dziewońskiego, a kolekcję jej zdjęć podarował Muzeum syn Edwarda, Roman Dziewoński.
