Data urodzenia:
1912-05-14
Funkcja:
dowódca kompanii - batalionu
Stopień:
porucznik rezerwy piechoty
Numer legitymacji AK:
3.676 / C
Miejsce urodzenia:
Sulejów - powiat Piotrków Trybunalski
Służba wojskowa do 1939 r.:
Oficer rezerwy 10. pułku piechoty - we wrześniu 1939 r. nie zmobilizowany
Pseudonimy:
"Szczerba", "Zbigniew Szczerba"
Wykształcenie i działalność do 1939 r.:
Uczęszczał do państwowego gimnazjum im. ks. Józefa Poniatowskiego w Łowiczu. Członek ZHP. W latach 1933-1934 uczestniczył w kursie podchorążych rezerwy piechoty w Skierniewicach przy 26 Dywizji Piechoty. Następnie rozpoczął studia w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie, które ukończył w 1937 roku . W sezonie 1937/38 aktor w Teatrze Miejskim w Kaliszu. Od 1938 w Teatrze Kameralnym w Warszawie i Teatrze Miejskim w Wilnie.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 7 lipca 1941 r. - Okręg Wileński Związku Walki Zbrojnej (ZWZ - AK). Przeszedł szkolenie dywersyjne. Po przyjeździe do Warszawy (1942) działał w Okręgu Warszawskim AK - jego przydział jest nieznany.
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Róg" - batalion "Bończa" - 101. kompania (dowódca)
Odniesione rany:
Ranny w rękę 2 sierpnia 1944 r.
Szlak bojowy:
Śródmieście - Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ - Powiśle - Śródmieście Północ
Odznaczenia:
Order Virtuti Militari za dwukrotne odbicie katedry św. Jana.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec obozów XI-B Fallingbostel, XI C Bergen Belsen, Oflagu II D Gross-Born, Stalagu X B Sandbostel i Oflagu X C Lübecka.
Losy po wojnie:
Po wyzwoleniu dostał przydział do Teatru Dramatycznego II Korpusu Polskiego we Włoszech. Następnie grywał w polskim zespole w Londynie. Z Wielkiej Brytanii wyjechał do Stanów Zjednoczonych. W ostatnim okresie życia pracował w Radiu Wolna Europa w Monachium.
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Popełnił samobójstwo w Monachium. Pochowany na tamtejszym cmentarzu, jego grób został zlikwidowany w latach 80.
Informacje dodatkowe:
"We wrześniu 1939 roku Blichewicz przebywał w Wilnie, jednak mimo odbytego szkolenia wojskowego nie dostał przydziału do żadnej jednostki. Dopiero w czerwcu 1941 roku udało mu się nawiązać kontakt z ZWZ, gdzie został zaprzysiężony pół roku później. Wkrótce potem opuścił Wilno i w maju 1942 roku dotarł do Warszawy.
W chwili wybuchu Powstania „Szczerba” był 32-letnim doświadczonym konspiratorem. Jednak, podobnie jak w przypadku września roku 1939, tak i teraz pojawił się problem z przydziałem. Wkrótce, nieco przypadkiem, trafił do oddziału szturmowego w Batalionie „Bończa”, który miał swoje placówki na Starym Mieście. Bardzo szybko zyskał sympatię dowódcy, rotmistrza Edwarda Sobeskiego ps. „Bończa”, a także posłuch u żołnierzy. 20 sierpnia 1944 roku został mianowany dowódcą 101. Kompanii Batalionu. W czasie walk na Starówce zasłynął brawurowymi natarciami na Katedrę św. Jana, za które 18 września został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy. Po ewakuacji Starego Miasta „Szczerba” objął resztę Batalionu w zastępstwie rannego „Bończy”. Wraz ze swoim oddziałem przeszedł na Powiśle, a następnie do Śródmieścia, gdzie walczył do 2 października. "
Publikacje:
Zbigniew Szczerba-Blichewicz: Ostatnie dni katedry św. Jana. Pruszków: Wydawnictwo M. M., 2005; Tryptyk powstańczych wspomnień z podtytułem: Dni „Krwi i chwały” czy obłędu i nonsensu. AAN 2009 r.
![Warszawa, 1938 rok: Włodzisław Ziembiński (z lewej) i Zbigniew Blichewicz w jednej ze scen przedstawienia. Zdjęcie ze zbiorów NAC [www.audiovis.nac.gov.pl]](https://f.1944.pl/BiogramPhotos/6/4/7/647d40c2ccd3b7a51cbc93f7653e5414-7bcd9-fill-1920-0-wm.jpg)