Wanda Maciejewska

"Iskra"

dypl. pielęgniarka - sanitariuszka patrolowa

podporucznik

Zürich - Szwajcaria

Guillermo - Halina z domu Dickman

Haft-Szatyńska (do 05.01.1944) W styczniu 1944 r. wyszła za mąż za studenta tajnej Politechniki Warszawskiej - Zbigniewa Andrzeja Maciejewskiego ps. Bertrand

We wrześniu 1939 r. ochotniczka w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie

"Iskra", "Brązowa Wanda"

Warszawska Szkoła Pielęgniarstwa (1940 r.), Państwowa Szkoła Instruktorek Pielęgniarstwa w Warszawie (1951 r.), Wydział Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego (1970 r.)

W konspiracji od października 1939 - początkowo w Organizacji Harcerek Warszawa-Mokotów, od marca 1944 w Armii Krajowej - batalion „Wigry” - pluton sanitarno-łącznościowy. Była drużynową, uczestniczyła w szkoleniu sanitariuszek. Brała udział w akcji „M” („Młodzież”), a w lutym 1943 w akcji ratowania dzieci z Zamojszczyzny. Przełożeni: Komendantka Chorągwi - hm. Wanda Kaniecka - Grycko, komendantka Hufca Warszawa - Mokotów: Halina Skarżyńska - Wiśniewska, dowódca batalionu harcerskiego „Wigry„ - Eugeniusz Konopacki ”Trzaska"

Pielęgniarka w ambulatorium chirurgicznym przy Szpitalu św. Ducha w Warszawie, oddziałowa i instruktorka szkolna w Warszawskiej Miejskiej Szkole Położnych przy ul. Karowej 2.

Armia Krajowa - Grupa „Północ” - zgrupowanie „Róg” - batalion „Wigry” - sanitariat, szpitale polowe: Długa 7, Kilińskiego 1, Podwale 19, Lwowska 15. Przełożona: dr Izabela Namysłowska „Bela"

Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ - Śródmieście Południe

Brat Bolesław był łącznikiem Harcerskiej Poczty Polowej na Mokotowie, brat Jan walczył w batalionie "Wigry", mąż Zbigniew także walczył w batalionie "Wigry", poległ 18.08.1944 na ul. Przejazd w rejonie Pałacu Mostowskich ratując ciężko rannego pchor. "Białego" (Edwarda Sitarza) .

Decyzją kpt. E. Konopackiego "Trzaski" wyszła z Warszawy z kilkoma ciężko rannymi pacjentami wraz z ludnością cywilną. Przeszła przez obozy: Pruszków (Dulag 121), Lamsdorf, Burgweide, Wrocław, Frankenstein (Ząbkowice Śląskie). Skierowana do pracy przymusowej w fabryce amunicji. W grudniu 1944 roku udaje się jej zbiec do Krakowa.

Krzyż Walecznych, Krzyż Armii Krajowej, Medal Wojska (czterokrotnie), Medal Florencji Nightingale, Medal "Za udział w Wojnie Obronnej 1939", Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej.

Po wojnie objęła kierownictwo w Domu Dziecka w Zakopanem. W 1946 r. podjęła pracę w Departamencie Medycyny Społecznej Ministerstwa Zdrowia. W kwietniu tego roku wyszła za mąż za Stanisława Woźniaka (1917-1985). Instruktorka w Państwowych Szkołach Pielęgniarstwa, z-ca dyrektora w Liceum Medycznym w Gdyni. Była członkiem PZPR, ZBoWiD, Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego. W 1955 r. bez podania przyczyny wyrzucono ją z pracy w żłobku Polskiego Radia, prawdopodobnie na skutek donosu, że była żołnierzem Armii Krajowej.

I-voto Maciejewska, II - voto Woźniak

Zmarła 16 sierpnia 2009 r. Pochowana została na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni., kw. 75, rząd 9, gr. 55-2.

MPW-baza uczestników PW, „Biografie i wspomnienia. ŚZŻAK Koło w Gdyni w zapisie kronikarskim”. Robert Bielecki - Batalion Harcerski „Wigry”, Wydawnictwo Historia, Warszawa 1991, materiały z archiwum rodzinnego p. Joanny Kurelli, opracowanie-biogram Wandy Woźniak z domu Haft- Szatyńskiej autorstwa p. Anny Leszczyńskiej z domu Woźniak (córki „Iskry"), obecnie w zbiorach MPW

We wrześniu 1939 roku pracowała na Oddziale Ginekologicznym w szpitalu przy pl. Starynkiewicza (Szpital Dzieciątka Jezus). Jako ochotniczka zgłasza się do obsługi pociągu sanitarnego, a następnie zostaje skierowana do pracy w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie. W grudniu 1939 roku ukończyła naukę w Warszawskiej Szkole Pielęgniarskiej, od kwietnia 1940 roku pracuje jako pielęgniarka i wychowawczyni w Zakładzie Reedukacyjnym dla dzieci kalek i ofiar wojny. Po zakończeniu praktyki w Ośrodku Zdrowia przy ul. Srebrnej w maju 1940 roku otrzymuje tytuł dyplomowanej pielęgniarki. We wrześniu 1940 roku pracuje w Pogotowiu Opiekuńczym dla Dzieci przy ul. Wolność, następnie przy ul. Siennej. Jednocześnie działa w tajnym harcerstwie, m. in. z harcerkami w ramach akcji o kryptonimie "Ziemie Powracające" na Warmii i Mazurach. Współpracuje z Jadwigą Romanowską 1895-1964), dyrektorką Warszawskiej Szkoły Pielęgniarskiej. Od lutego 1943 roku uczestniczy w ratowaniu dzieci Zamojszczyzny na terenie powiatu garwolińskiego. W październiku 1943 roku rozpoczyna naukę w Tajnym Studium Społeczno -Pedagogicznym. Pracuje jako oddziałowa Oddziału Ginekologicznego w Warszawskiej Miejskiej Szkole Położnych i jest instruktorką szkolną.