Data urodzenia:
1920-10-13
Funkcja:
łączniczka - kolporterka
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Jerzy - Kazimiera z domu Ziemięcka
Nazwisko rodowe:
Iwanowska
Wykształcenie do 1944 r.:
W 1938 ukończyła Gimnazjum Jawurkówny i Kowalczykówny. W latach 1938-1939 studiowała prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów działała w Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej, gdzie poznała swego późniejszego męża,
Stanisława Leopolda. Pracowała społecznie w redakcji pisma ZPMD „Przemiany”, pisywała artykuły również do „Czerwonych Tarcz” (pismo ZPMD dla młodzieży szkół średnich). W czasie wojny rozpoczęła studia na Wydziale Polonistyki tajnego Uniwersytetu Warszawskiego (1940-1944). Zaprzyjaźniła się wówczas z Tadeuszem Borowskim.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Od początku okupacji działała w założonej przez
Stanisława Leopolda organizacji PET (1939-1943), a w jego ramach w Organizacji Małego Sabotażu "Wawer" jako kierowniczka jednej z grup dziewczęcych Okręgu Południe (Mokotów) i grupy w Podkowie Leśnej.Od 1943 w Armii Krajowej (ps. „Wanda”), była kolporterką i łączniczką wyjazdową na cały kraj w VI Oddziale KG AK (Biuro Informacji i Propagandy, kolportaż krajowy). Przydział w lipcu 1944 r.:
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział VI BiP (Biuro Informacji i Propagandy)
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział VI BiP (Biuro Informacji i Propagandy) - kolporterka
Nazwisko po mężu:
Leopold - w czerwcu 1940 roku wyszła za mąż za
Stanisława Leopolda ps. "Rafał" (1918-1944). W 1943 roku urodziła się im córka Joanna Małgorzata (dziewczynka zmarła w 1945 r.,Stanisław - dowódca 1. kompanii batalionu "Parasol" zginął w sierpniu 1944 r. podczas ciężkich walk na Starym Mieście.)
Losy po Powstaniu:
Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną.
Losy po wojnie:
Po wojnie podjęła pracę w Instytucie Zachodnim w Toruniu. Po śmierci córki powróciła do Warszawy. W 1946 ukończyła polonistykę na UW pod kierunkiem prof. Juliana Krzyżanowskiego i rozpoczęła asystenturę na polonistyce na Uniwersytecie Wrocławskim (1946-1948).
Po powrocie do Warszawy pracowała w Instytucie Badań Literackich PAN (1948-1952). Zaczęła publikować jako krytyk literacki w "Kuźnicy" i "Nowej Kulturze", pisała też słuchowiska dla dzieci. W redakcji „Kuźnicy” poznała malarza Kajetana Sosnowskiego, z którym pozostawała w związku do końca życia. W 1953 wstąpiła do Związku Literatów Polskich.
W latach 1960-1964 była kierowniczką Redakcji Polskiej Literatury Współczesnej w wydawnictwie PIW. Od 1964 do emerytury w 1976 pracowała w Pracowni Zagadnień Społecznych i Kulturalnych Afryki Współczesnej PAN, gdzie w 1968 obroniła pracę doktorską „Społeczno-kulturalne przeobrażenia Afryki Współczesnej w świetle narodzin i rozwoju powieściopisarstwa Nigerii”. W lutym 1968 brała udział w przygotowaniu nadzwyczajnego zebrania Oddziału Warszawskiego Związku Literatów Polskich w sprawie protestu przeciwko zdjęciu przez cenzurę granego w warszawskim Teatrze Narodowym przedstawienia "Dziadów" w reżyserii Kazimierza Dejmka. Od tego czasu była inwigilowana przez Służbę Bezpieczeństwa. W 1975 była sygnatariuszką listu protestującego przeciwko zmianom w konstytucji PRL (List 59). W 1976 napisała list do Sejmu w sprawie powołania komisji do wyjaśnienia zajść z Radomia i Ursusa, rozpoczęła też współpracę z Komitetem Obrony Robotników.
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Zmarła tragicznie po wypadku samochodowym pod Starogardem Gdańskim. Pochowana w Warszawie.
Informacje dodatkowe:
Córka Jerzego Iwanowskiego - ministra i senatora II RP.
Publikacje:
Wanda Leopold w: "Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. Suplement", red. Naukowy Piotr Rozwadowski, Warszawa : Bellona ; Fundacja „Warszawa Walczy 1939-1945”, 2009,
