Powstańcze Biogramy - Tadeusz Towarnicki

Pseudonim:

"Naprawa"

Funkcja:

dowódca plutonu

Pozycja na murze pamięci:

Kolumna: 147 Miejsce: 57

Stopień:

Oficer rezerwy piechoty Wojska Polskiego: podporucznik: 3.05.1944 r.

Miejsce urodzenia:

Lwów

Imiona rodziców:

Józef Towarnicki herbu Sas - Wanda z domu Leopold

Wykształcenie (w tym wojskowe):

Po ukończeniu 7 klas gimnazjum we Lwowie przeniósł się w 1928 r. do Państwowej Szkoły Morskiej w Tczewie (potem w Gdyni). Tam w 1929 r. otrzymał świadectwo dojrzałości i następnie ukończył dwa kursy na Wydziale Mechanicznym, odbywając szereg rejsów do portów europejskich, afrykańskich, azjatyckich i amerykańskich. Powołany do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 6a w Rawie Ruskiej, w grudniu 1931 r. został zwolniony ze służby wojskowej z powodu choroby serca. Od 1932 r. studiował w Wyższej Szkole (późniejszej Akademii) Handlu Zagranicznego we Lwowie, gdzie w czerwcu 1936 r. uzyskał dyplom.

Udział w wojnie obronnej 1939 r.:

We wrześniu 1939 r. walczył w szeregach Armii "Poznań" uczestnicząc w bitwie nad Bzurą, potem w obronie Warszawy.

Nazwiska używane w konspiracji:

Tadeusz Gałęzowski, Tadeusz Mączyński

Używane pseudonimy:

"de Vran", "Tadeusz de Vran", "Naprawa"

Udział w konspiracji 1939-1944:

W konspiracji początkowo należał do organizacji "Orzeł Biały", założonej przez E. Koniecznego-Kowalewskiego i wyruszył z grupą partyzancką na Lubelszczyznę. Razem z ppor. Leszkiem Kowalewskim "Twardym" zdołał wydostać się z zasadzki przygotowanej przez Koniecznego (jak się później okazało - prowokatora) i wrócił do Warszawy. Później prowadził działalność konspiracyjną na własną rękę, tocząc swoją "prywatną wojnę z Niemcami". Sprawę skierowano do Wojskowego Sądu Specjalnego (WSS), ale jej rozpatrzenie odłożono do zakończenia wojny. Zmienił wówczas pseudonim z "de Vran" na "Naprawa" i w listopadzie 1941 r. został zastępcą ppor. "Twardego", dowódcy utworzonego wówczas oddziału "993/W" kontrwywiadu Oddziału II Komendy Głównej ZWZ-AK w stopniu kaprala podchorążego. Jednocześnie był dowódcą patrolu, a potem II plutonu tego oddziału, do którego wprowadził kilku żołnierzy z 7. pułku piechoty Armii Krajowej "Madagaskar" - "Garłuch", gdzie równocześnie także dowodził plutonem. Uczestniczył w wielu akcjach oddziału "993/W", m.in. w kawiarni "Europejska" (30.03.1943) i w barze "Za Kotarą" (8.10.1943), a kilkunastoma z nich (m.in. zamachem na Ernsta Dürrfelda 25.06.1943) osobiście dowodził. Mianowany podporucznikiem rezerwy rozkazem L.406/BP z 13 lipca 1944 ze starszeństwem z 3 maja 1944 r.

Oddział:

Komenda Główna Armii Krajowej II Odział - Batalion Specjalny (od 2.08.1944 kryptonim "Pięść") - 1. kompania - II pluton - dowódca plutonu.

Szlak bojowy:

Wola

Odniesione rany:

Ciężko ranny 1.08.1944 r. na ul. Okopowej 25.

Odznaczenia:

Virtuti Militari V klasy (pośmiertnie 14.08.1944), Krzyż Walecznych (dwukrotnie: 3.02.1943 i 20.10.1943)

Rodzeństwo walczące w Powstaniu Warszawskim:

Jego brat Adam walczył w tym samym oddziale. Ciężko ranny na Starym Mieście, zamordowany przez Niemców 2.09.1944 r. w Szpitalu Polowym przy ul. Długiej 7

Miejsce (okoliczności) śmierci:

1 sierpnia 1944 r. około godziny 18-ej ppor. "Naprawa" został wysłany przez mjr. "Okonia" (Alfons Kotowski) na czele swoich dziesięciu ludzi na ul. Okopową 25 (przy skrzyżowaniu z Żytnią) po trzy niemieckie ciężarówki wojskowe, które miał doprowadzić w rejon koncentracji batalionu - na Cmentarz Ewangelicki. Niemieckie załogi ciężarówek zaskoczone wybuchem Powstania zostały częściowo wystrzelane przez koncentrujące się w tym rejonie oddziały AK. Po dotarciu na miejsce, patrol "Naprawy" został ostrzelany przez Niemców, ukrytych w stojącej naprzeciwko kamienicy (Okopowa 18). "Naprawę", ciężko rannego w brzuch, ułożono na drzwiach wyjętych z zawiasów i odniesiono do Domu Starców przy ul. Żytniej róg Karolkowej, gdzie zorganizowano pierwszy punkt sanitarny batalionu. Zmarł na stole operacyjnym nie odzyskawszy przytomności.

Miejsce pochówku:

Pochowany 3 sierpnia 1944 roku vis a vis hali fabrycznej zakładów odlewniczych „Fabryka Maszyn i Zakłady Przemysłowe Bracia Geisler, Okolski i Patschke S.A przy ul. Karolkowej 72/76, na placyku u zbiegu ul. Żytniej i Karolkowej (obecnie miejsce to jest upamiętnione krzyżem brzozowym). Ekshumację z terenu cmentarzyska przy ul. Żytniej i Karolkowej (dawnego terenu cmentarza ewangelickiego) przeprowadzono w lipcu i sierpniu 1952 r. Ekshumowano wówczas 25 osób, których szczątki złożono do wspólnej mogiły na Cmentarzu Powstańców Warszawy przy ul. Wolskiej, w kwaterze 158 mogile 6. Przez lata miejsce pochówku Tadeusza Towarnickiego ”Naprawy„ uważano za nieznane. Dopiero w 2015 roku udało się wskazać i upamiętnić miejsce ostatecznego miejsca pochowania ppor. ”Naprawy".

Tadeusz Józef Towarnicki

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Tadeusz Józef Towarnicki

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter