Data urodzenia:
1892-02-15
Funkcja:
dowódca zgrupowania
Służba wojskowa do 1939 r.:
Służbę wojskową i studia inżynieryjne ukończył w Rosji; w latach I wojny światowej był żołnierzem tworzących się tam oddziałów wojska polskiego, następnie w POW i Legionach Polskich
Praca zawodowa:
Po odzyskaniu niepodległości pracował jako inżynier w Radzyminie pod Warszawą. Nawiązane wówczas znajomości, szerokie kontakty i doskonała znajomość terenów podmiejskich pozwoliły mu na wykorzystanie ich w latach okupacji niemieckiej - do wszelkich zaświadczeń i dokumentów chroniących młodzież przed wywózka do Niemiec, jak również do wyrabiania kenkart na "lewe" nazwiska.
Udział w wojnie obronnej 1939:
Mobilizacja zastała go w Pińsku, po zakończeniu działań wojennych wrócił do Warszawy
Pseudonimy:
"Maślak", "Sienkiewicz"
Udział w konspiracji 1939-1944:
W 1940 r. wstąpił do POZ (Polska Organizacja Zbrojna). Swoje mieszkanie przy ul. Marszałkowskiej 67 oddał na potrzeby organizacyjne - odbywały się tam szkolenia wojskowe, odprawy dowódców, a także znajdowała się skrytka w której przechowywano broń. W tym mieszkaniu 11.11.1941 r. odbyło się zebranie organizacyjne prowadzone przez dowódcę POZ Warszawa-Śródmieście kpt. "Zagończyka" (Stanisław Steczkowski), podczas którego powołano do życia batalion POZ im. Waleriana Łukasińskiego - dowódcą batalionu został major Olgierd Ostkiewicz-Rudnicki. Po scaleniu POZ z Armią Krajową dowodził XII zgrupowaniem im. Łukasińskiego w ramach 4. Rejonu I Obwodu (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu AK. Wiosną 1944 r. skład jego zgrupowania zasiliły kolejne oddziały: Dywizjon 1806 rtm. "Nowaka" i oddział kpt. "Gozdawy" z organizacji "Miecz i Pług". W lipcu tego roku oddziałom XII zgrupowania dowództwo 4. Rejonu wyznaczyło zadania na godzinę "W"; głównymi obiektami do zdobycia miały być więzienie Pawiak i magazyny wojskowe przy ul. Stawki (Dyon 1806).
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Marszałkowska 67 m. 6
Oddział:
Armia Krajowa - XII zgrupowanie (batalion) "Łukasiński" - dowódca, od 7.08.1944 r. kwatermistrz Grupy "Północ"
Szlak bojowy:
Śródmieście - Stare Miasto. Przed godziną "W" nie zdołał dotrzeć do wyznaczonej kwatery w Hotelu Polskim przy ul. Długiej 29. Dopiero w nocy 1/2.08. przeszedł z częścią swoich żołnierzy i oficerów przez Al. Jerozolimskie w rejonie ul. Żelaznej. 2 sierpnia rano, na odprawie dowódców kompanii i innych, mniejszych oddziałów, uzgodniono zajęcie stanowisk bojowych i wyznaczono linie obrony poszczególnych zgrupowań. Przez pierwszy tydzień walk oddziały podporządkowane majorowi występowały jako zgrupowanie "Sienkiewicz" (następnie "Kuba" - "Sosna"), walcząc na południowo-zachodnim odcinku obrony Starego Miasta. 7 sierpnia 1944 r. płk. "Monter" powołał do życia Grupę "Północ" z płk. "Wachnowskim" jako jej dowódcą; tego też dnia mjr. "Sienkiewicz" objął stanowisko kwatermistrza Grupy
Odznaczenia:
Krzyż Virtuti Militari V klasy
Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:
Jego żona
Helena była łączniczką i sanitariuszką w batalionie "Łukasiński".
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Poległ pod gruzami kwatermistrzostwa Grupy "Północ" przy ul. Miodowej 24 (razem z nim poległ m.in.
kpt. "Szczęsny" - kwatermistrz zgrupowania "Radosław"). Pochowany został w Ogrodzie Krasińskich, a po ekshumacji na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. W licznych publikacjach dotyczących Powstania Warszawskiego jako datę śmierci mjr. "Sienkiewicza" podaje się 13.08.1944 r., jednak w pracy Benedykta Ziółkowskiego "Batalion Armii Krajowej "Łukasiński" (Instytut Historii PAN - Warszawa, 1998) konsekwentnie pojawia się data 16.08.1944 r. (str. 33, 81, 386) - łącznie z biogramem majora opracowanym przez Zespół Historyczny Batalionu "Łukasiński". Data śmierci na jego powązkowskim nagrobku została usunięta (zatarta).
