Data urodzenia:
1918-11-04
Funkcja:
kwatermistrz kompanii
Stopień:
kapral podchorąży - podporucznik (09.1944)
Miejsce urodzenia:
Piotrków Trybunalski
Imiona rodziców:
Tadeusz - Janina z domu Ubysz
Wykształcenie do 1939 r.:
Absolwent Gimnazjum Towarzystwa Szkoły Średniej w Piotrkowie.
Działalność polityczna przed 1939 r.:
Należał do Stronnictwa Narodowego. Przeciwstawiając się sanacji narażał się na represje. W dniu 5.09.1937 r. Sąd Grodzki w Piotrkowie skazał go na karę grzywny za nazwanie policjantów pachołkami podczas wiecu SN w Rozprzy 19 sierpnia tegoż roku.
Udział w wojnie obronnej 1939:
We wrześniu 1939 r. służył ochotniczo w 25. pp., 7 pp. Legionów i 184 pp. (Samodzielna Grupa Operacyjna "Polesie" gen. Franciszka Kleeberga). Walczył pod Kockiem, przedstawiony do Krzyża Walecznego. Następnie w stopniu kaprala jeniec w Stalagu XVII-B Krems a/d Donau (6.10.1939-28.10.1941), nr jeńca 45886. 5.11.1940 r. zwolniony na roboty cywilne do Urzędu Pracy Krems, pracował u piekarza Bergera w Horn. Po zwolnieniu przebywał w Warszawie.
Pseudonimy:
"Karol", "Ubysz"
Udział w konspiracji 1939-1944:
Od marca 1942 r. w Organizacji Wojskowej Związku Jaszczurczego, następnie w Narodowych Siłach Zbrojnych, gdzie służył w oddziale do zadań specjalnych Komendy Głównej NSZ - szef sekcji samochodowej i odpowiedzialny za sprawy finansowe (do sierpnia 1944). W maju 1943 r. ukończył Szkołę Podchorążych NSZ w Warszawie w stopniu kaprala podchorążego. Od 1943 r. w związku małżeńskim z Anną Natanson, córką Zenobii Trajdos, która była siostrą Mieczysława Trajdosa, szefa SN w kraju do 1942 r. (ściętego przez Niemców toporem 7.07.1942).
Oddział:
Armia Krajowa - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) - zgrupowanie "Chrobry II" - I batalion "Lecha Żelaznego" - 1. kompania "Warszawianka” - kwatermistrz
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ
Warszawski Korpus Armii Krajowej (od 20.09.1944):
28. Dywizja Piechoty AK im. Stefana Okrzei - 15. pułk piechoty AK "Wilków"
Awanse:
We wrześniu 1944 r. awansowany do stopnia podporucznika piechoty ze starszeństwem z dn. 1.01.1944 r.
Rodzeństwo walczące w Powstaniu:
Jego brat
Tadeusz walczył w tej samej kompanii
Losy po Powstaniu:
Od 5.10.1944 r. w niewoli niemieckiej - jeniec Stalagu 344 Lamsdorf, następnie w Oflagu VII A Murnau, gdzie przebywał do wyzwolenia przez armię amerykańską 19.04.1945 r.
Losy po wojnie:
Od 1.07.1945 r. do marca 1946 r. oficer do zdań specjalnych w Brygadzie Świętokrzyskiej, jej kurier do kraju. Powrócił do kraju, gdzie narażał się, gdyż nadal współpracował z Rządem Polskim w Londynie (ostrzegł go minister Adam Rapacki, że musi uciekać z Ojczyzny). W dniu 7.03.1949 r. uciekł kutrem rybackim z Gdyni do Szwecji (był jego współwłaścicielem), gdzie otrzymał azyl jako uchodźca polityczny (wraz z nim Polskę opuścili Roman Babicki, Tomaszewski, Tadeusz Siemiątkowski "Mazur”,
Hanna Kamler Szymańska "Kama” i
Maciej Szymański "Kruczkowski”). Tam ambasada PRL wytoczyła mu proces o kradzież kutra (państwo go znacjonalizowało), sprawę wygrał i wyjechał wkrótce do Holandii (Harlingen). Ponownie ambasada polska wytoczyła mu proces i tym razem wygrał, ale musiał sprzedać kuter i spłacić nim prawników oraz zaciągnięte pożyczki na koszty utrzymania. Wyemigrował do Kanady w 1951 r. (tego samego dnia dostał dwie wizy, jedną do Argentyny, a drugą do Kanady). Tam aktywnie działał w organizacjach polonijnych, był Sekretarzem Generalnym Związku Polaków w Kanadzie i redaktorem jego czasopisma "Związkowiec”. Przyjeżdżał do Polski co kilka lat. Interesowała się nim wówczas SB, gdyż przed opuszczeniem kraju był działaczem politycznym, a uciekając zabrał znacjonalizowany kuter. Pewnego razu, gdy przyjechał do Polski, został aresztowany w hotelu. W trakcie przesłuchania powiedział, że jeśli go natychmiast nie wypuszczą to już nigdy niczego od Polonii Kanadyjskiej Polska nie dostanie w darze. Był to wówczas okres dostaw (100 szt.) karetek dla Pogotowia Ratunkowego. Został zwolniony po 30 minutach.
Odznaczenia:
Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego (pośmiertnie)
Miejsce śmierci:
Toronto, pochowany na miejscowym cmentarzu Mount Pleasant.
