Czesław Pieniak

"Mak"

-

porucznik

Henryk Nowacki vel Stefan Kornatko

„Bór”, „Mak”

Chmielew - Sokołów Podlaski

Józef - Bronisława z domu Adamska

Uczeń Prywatnego Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza Towarzystwa Salezjańskiego w Sokołowie Podlaskim (matura w 1938 roku) W latach 1938-1939 uczył się w Szkole Podchorążych Rezerwy Łączności w Zegrzu.

We wrześniu 1939 roku służył w 5 batalionie telegraficznym Ośrodka Zapasowego Łączności. 20 września 1939 roku przekroczył granicę polsko-węgierską. Na Węgrzech internowany. W kwietniu 1940 r. dotarł do Francji, gdzie został skierowany do szwadronu łączności 10 Brygady Kawalerii Pancernej. W czerwcu 1940 r. dostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył kolejno w 10. Brygadzie Kawalerii Pancernej i 1. Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej.

Po konspiracyjnym przeszkoleniu w zakresie łączności radiowej i dywersji został zaprzysiężony 7 kwietnia 1942 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 19 na 20 lutego 1943 roku w ramach operacji „Spokeshave” dowodzonej przez kpt. naw. Mieczysława Kuźmickiego (zrzut na placówkę „Pies” położoną 13 km na południowy zachód od Odrzywołu, w okolicy wsi Radzice). Po aklimatyzacji dostał w marcu 1943 roku przydział do kompanii „Kram” batalionu „Iskry” działającego w strukturze Oddziału V Łączności sztabu Komendy Głównej AK na stanowisko zastępcy dowódcy kompanii (od maja był dowódcą tej kompanii). Przydział: Okręg Warszawski Armii Krajowej - Wydział V (Łączności) - batalion łączności samodzielna kompania "Radio"

Okręg Warszawski Armii Krajowej - Wydział V (Łączności) - batalion łączności samodzielna kompania "Radio"

Śródmieście Północ - Górny Czerniaków - przepłynął Wisłę.

Krzyż Virtuti Militari

Warszawa. Pochowany na Powązkach Wojskowych.

Od lipca 1944 roku był dowódcą kompanii radiołączności Okręgu Warszawskiego, która została zintegrowana z kompanią „Kram”. W czasie Powstania Warszawskiego służył przy sztabie Komendy Okręgu. Nadawał z hotelu „Victoria” i gmachu PKO. 15 września ochotniczo podjął się zadania dotarcia do wojsk radzieckich stojących po prawej stronie Wisły w celu nawiązania bezpośredniej łączności radiowej z dowództwem Powstania. 19 września 1944 roku dotarł do dowódcy 9 Zaodrzańskiego Pułku Piechoty 1 Armii Wojska Polskiego. Został skierowany do szefostwa łączności sztabu dowództwa 1 Armii. 24 września nawiązał kontakt z powstańcami i 25 września został aresztowany przez kontrwywiad 1 Armii i więziony do upadku Powstania. 6 października został ponownie aresztowany i w listopadzie wywieziony do ZSRR. Przebywał w łagrze Borowicze, później pracował niewolniczo w kopalni na Uralu. 16 listopada 1947 roku wrócił do Polski, gdzie również był prześladowany i aresztowany przez UB. W 1949 roku ożenił się z sanitariuszką Sabiną Eksztajn ps. „Agnieszka” (1920-2014).